Report: Freshtival 2019 (zondag)

Pinksterweekend, dus Freshtival-tijd! Van het Twentse festival-aan-het-meer, dat sinds een paar jaar tweedaags is, pakte ik wederom de zondag mee. Dat is de tweede dag en tevens de hoofddag, met de prominentste line-up (en de duurste tickets). Ik had geluk met die keuze, want de zaterdag was goeddeels verregend. Zondag zou het droog blijven, maar of de zon ook acte de présence zou komen geven was van tevoren nog spannend.

Getting there
Vorig jaar schreef ik:

Het is het eindpunt van de trein,
bijna geen mens hoeft er te zijn,
bijna geen hond gaat zover mee:
Enschede.

Zo beschreef dichter Willem Wilmink al in 1980 de premisse van een dagje Freshtival – en dan had hij het nog niet eens over de 22 minuten op de OV-fiets die daaropvolgend nodig zijn om aan Het Rutbeek neer te strijken. Als je al het geluk hebt één van de schaarse OV-fietsen te pakken te krijgen, natuurlijk.

Die had ik natuurlijk even moeten afkloppen, want jawel: de zon was aanwezig, maar de ov-fietsen op. Restte mij niets anders dan met dit heerlijke fietsweer toch de pendelbus te nemen. €10 voor een retour is op zich een acceptabele prijs, zeker als je voor dat geld comfortabel en snel voor de deur wordt afgezet. Maar dat viel even tegen. Van airconditioning leek in de volgepropte bus geen sprake, en bij aankomst bleek dat men daarna nog 20 – 30 minuten moest lopen naar de ingang. In die tijd kun je het hele stuk gefietst hebben! Op de heenweg mis je wellicht je favoriete artiest, en wanneer je er al lang over doet om via je kluis het terrein af te komen zit je er op de terugweg ook niet op te wachten. Ik heb natuurlijk geen planologisch overzicht van de situatie, en misschien is dit nu eenmaal de beste logistieke afweging – maar het is goed om rekening mee te houden wanneer je volgend jaar besluit de bus te pakken. (En als organisator Absolutely Fresh meekijkt: misschien behoort een samenwerking met de NS om het aantal fietsen tijdelijk te verhogen tot de mogelijkheden?)

Freshtival in een notendop
Tot zo ver het gezeik. Tijd voor feest! Voor wie het niet kent: Freshtival is een tweedaags festival met een breed muziekscala: house, EDM, techno, hardstyle, hiphop, pop en alles wat daar tussenin zit komt op de inmiddels 11 podia voorbij. Dat is een podium voor ieder bestaansjaar, want de organisatoren timmeren al 11 jaar hard aan de weg en maken hun feestje steeds wat groter, volwassener, duurder en gevarieerder. Naast de muziek is er een uitgebreide randprogrammering met verrassingen als een sushirestaurant in een reuzenrad, schommels in het bos, geheime plekjes en de mogelijkheid om je gezicht wat glitters te geven. Sinds een aantal jaar kan er twee dagen gefeest worden, compleet met camping-overnachting. Maar wat het festival nog altijd het meest karakteriseert is de locatie. Het terrein is uitgelijnd langs het Rutbeek, wat enorm veel sfeer brengt en de mogelijkheid biedt om aan het strand je bier te drinken of een duik te nemen.

Ik was er dus alleen op de zondag, maar toch nog even over de zaterdag. Hoewel dat de goedkopere dag is (€38,50 versus €53,50) en er minder podia zijn, is de line-up met namen als Nicky Romero, Ronnie Flex, De Sluwe Vos, Noisecontrollers, B-Front en Josylvio eigenlijk niet minderwaardig te noemen. Voor een lagere prijs en een wat rustiger terrein is het geen gek idee om volgend jaar eerst de beide line-ups af te wachten alvorens een dag te kiezen.

Waar het allemaal om draait: de muziek
Dan de zondag. Hardstyle is een genre dat aan constante innovatie onderhevig is en waarin artiesten de neiging hebben om alleen het nieuwste te draaien. Daarom is het mooi dat Absolutely Fresh vaak een podium geeft aan de wat oudere substijlen, dit jaar geserveerd door Jones en later Josh & Wesz. Daarna zijn we eens wezen kijken bij de Rebellenclub, waar Julien Willemsen als $hirak de door hem geproduceerde hits als Drank & Drugs, Cartier en 4x Duurder aan elkaar mixte in een snelle afwisseling van meezingers en trapbeats. De overmoedige mc stuurde aan op een moshpit die met slechts tien deelnemers toch wat ongemakkelijk was, maar afgezien daarvan wees de sfeer in de tent ons amper op het vroege tijdstip van het feestje. Nieuwe muziek en een riante confettiregen maakten het af.

Om de hoek vormde de blauw-roze-gele mainstage het decor van Salvatore Ganacci. Hoewel ik hem niet heb kunnen betrappen op zijn virale danspasjes ditmaal achterwege liet, was de energie in zijn beukende EDM er niet minder onder. De op dat moment nog rustige dansvloer bood de aanwezige luisteraar gelukkig alle ruimte om die choreografisch tot uiting te brengen.

House en techno
Tegelijkertijd werd er bij de Basic Grooves area op een wat subtielere manier energie opgewekt. Waar Radical Redemption van Tubantia het predicaat ‘regionale trots’ ontvangt, is dat zeker ook van toepassing op Tsepo, die altijd een enorme drive weet aan te brengen in zijn sets van techno met vleugjes house en zang.

Wederom overigens complimenten voor hoe Basic Grooves met een unieke stage op de proppen kwam. Waar het vorig jaar een led-verlicht bolvormig raamwerk betrof, waren er nu twee cirkels: de grootste vormde de dansvloer op de grond, de kleinere hing daarboven en was met de trap bereikbaar. Het housepodium daarentegen, in voorgaande jaren Broodje Aap en Doofpot en dit keer als Bushbush, was zijn mooie plek aan het strand kwijt. Het was dit jaar een geheime area. Zelf ben ik hem niet tegen gekomen, maar naar verluid was daardoor het een stuk rustiger en helaas niet de gezellig broeierige stage die het eerder was.

Terug bij de main was Bizzey zijn repertoire aan het rappen. Waar hij bij andere optredens nog wel eens de neiging heeft om slechts te mc’en over vooropgenomen tracks, was er op Freshtival geen sprake van playback en zijn hitsige herhaalwoordhits vielen live goed op hun plek. In het moordende tempo waarin Leonardo Roelandschap muziek uitbrengt vulde moeiteloos zijn uur, al moet gezegd worden dat het na verloop van tijd wat op elkaar begint te lijken.

Ook niet onbelangrijk: de randzaken
In afwachting op de headliner was het tijd voor een culinair-sanitaire stop. Dat was allemaal goed geregeld: de wc’s waren soms wat ver lopen maar waren niet te druk, en eten was gevarieerd, niet te duur en op veel plaatsen beschikbaar. Goeie patat met saus voor anderhalve munt (€4.28) is een prima deal. Ook het halen van vloeibare versnaperingen kon over het algemeen op voldoende locaties en met weinig wachttijd, hoewel de bar het dichtst bij de ingang, tussen de Rebellenclub en de Mainstage, op momenten wel iets te druk was. Die headliner die de stijgende volwassenheid van Freshtival tekent was, na Sean Paul vorig jaar, zanger Jason Derulo. Hij kwam later op dan gepland en het geluid was minder goed dan bij Bizzey, maar het is desondanks leuk om bekende hits als In My Head, Trumpets en debuutplaat Watcha Say eens live te horen.

Beukwerk
Tijd om terug te keren naar Superbash, de hardstyle-area. Waar het begin van de dag de vertrouwde en euforische stromingen ten tonele bracht, is D-Sturb juist één van de voornaamste innovators die nieuwe soorten kicks in hoog tempo voorbij laat komen met hier en daar een melodie. De open-hangar-vormige tent en zijn plaatsing helpen om er een epische bedoening van te maken: wie vooraan de dansvloer een blik naar achter werpt kijkt over een stampend leger naar het water en de ondergaande zon. Liefhebbers van het betere beukwerk konden overigens ook goed terecht bij de Electro Jungle, een door Flugel gesponsord opblaasbare roze kathedraal. Zelf had ik helaas geen tijd om hier aanwezig te zijn, maar iedere keer dat ik erlangs liep leek er een goed feest gaande.

En zoals altijd hebben we de dag afgesloten bij de mainstage, waar de beats van W&W de euforische eindshow inluidden en we met een vuurwerk show afscheid namen van deze editie. Al met al weer een goed feest: duurder dan ooit, maar prima georganiseerd en zo uitgebreid dat je kunt genieten van een enorme variatie. Tot volgend jaar! De volgende editie staat namelijk al weer in de agenda. Volgend jaar vindt Freshtival plaats op 30 en 31 mei.

Foto’s: Facebook Freshtival en Jasper Driessens