Discofeestjes tot in de vroege uurtjes en shotjes Palinka: report Sziget festival 2019

Het is vrijdagavond, tien uur en ik lig in bed. Op mijn instastory zie ik vrienden los gaan in de kroeg of op Lowlands maar last van FOMO heb ik gek genoeg niet. Ik ga nog lekker op de herinneringen van de afgelopen dagen. Van het optreden van de Foo Fighters, de kleine discofeestjes die doorgingen tot in de vroege uurtjes en de shotjes Palinka die ik nog steeds in mijn maag voel branden.   

Gezelligheid en shotjes Palinka
Dat je op Sziget overal je tentje neer kan pleuren vonden wij toch net iets te heftig. Natuurlijk geeft kamperen de ultieme festivalvibe, maar we kennen onszelf redelijk goed. Na festivalweekenders als Down The Rabbit Hole weten we, dat wanneer we drie dagen tot het gaatje willen gaan, we voor Sziget beter een normaal bed kunnen regelen. We fikste daarom een Airbnb midden in het city centre en vermaakte ons de eerste paar dagen met het verkennen van de stad. We slenterde wat rond, ondernamen wat culturele dingen (ja echt) en in de avonden gingen we op pad naar de ruïnebars. Szimpla Kert is dé plek voor muziek, gezelligheid en shotjes Palinka. Rustig beginnen, wat is dat? De eerste dag kwamen we thuis toen de vogels begonnen met fluiten en de zon al langzaam opkwam. En toen moest het Sziget avontuur nog beginnen… Gesloopt dat we waren, maar daar heb je de Hongaarse badhuizen voor waar je overdag heerlijk kunt uitkateren.

Zag je verklede, halfnaakte en met glitters bedekte mensen? Dan zat je goed

Major Kata – Rockstar Photographers

Kriebels
Het festival Sziget was inmiddels al vier dagen bezig en de berichten en filmpjes op social media gaven ons toch wel de behoorlijke kriebels. Kriebels van spanning en euforie dat het bijna zover was. Na er maanden naar hebben uitgekeken mochten we eindelijk hét festival bezoeken. The Island of Freedom. Het festival waar je toch echt wel eens in je leven geweest moet zijn.

Met ons beste outje en glitters all over our face stapte we rond de middag op de trein. Wanneer je twijfelde of je wel de juiste kant op ging hoefde je maar even in het rond te kijken. Zag je verklede, halfnaakte en met glitters bedekte mensen? Dan zat je goed. In de trein trok ik mijn eerste pilske open. Ow. Dat mocht niet verzekerde een Hongaarse festivalganger mij. In Hongarije is het blijkbaar verboden om in het openbaar alcohol te nuttigen… Uhh. Ik keek in het rond en zag andere festivalgangers met een fles Jägermeister in hun hand. Ik ben badass dus ik dacht: dat kan ik ook. Sssjt.

We liepen de welbekende brug over en wandelde door de zwaarbeveiligde entree. (Alhoewel zwaarbeveiligd… Dat viel wel mee als we Roelf Bouwmeester moeten geloven). Bij binnenkomst zette we als eerste wat geld op onze bandjes, wat heel gemakkelijk ging via Festipay. Zo kon je easy peasy met je polsbandje betalen en zag je bij iedere betaling hoeveel tegoed je nog had. Very handy maar op de laatste dag kwamen we erachter dat je op het festival ook gewoon met je pinpas kunt betalen. Mucho gracias voor deze te late informatie.

Glutenvrije pizza’s
Oké dat gedaan. Door naar de bar. Een halve liter bier is een stuk goedkoper dan in ons eigen landje dus hoppa doe er maar meteen twee. Alhoewel we de tweede dag al aan de gin-tonic gingen, die helaas omgerekend toch wel zes euro koste. Mja we moesten wel. Het bier komt je na drie dagen zuipen ook de neus uit. En toen was het tijd om het eiland te verkennen. Langs de mainstage, door een bosje naar de eettentjes (en wat een aanbod was dat mama mia! Noem iets op en ze hadden het. Falafel, zoete aardappelfrieten en zelfs glutenvrije pizza’s! Happy me. Ja, ik drink wel bier maar eet geen gluten, laat me. Moet ergens compenseren. Anyway. We liepen verder langs de siësta camping: de slaapplek met iets meer comfort en rust, liepen langs nog talloze andere tentjes waar een klein feestje aan de gang was en childe vervolgens een tijdje op een open grasveld waar we buurten met andere festivalgangers.

Nieuwe halve liters en lekkere muziek
En toen lieve mensen, was het inmiddels al tien uur in de avond en was het tijd voor Parcels! We keken al dagen uit naar de Australische electropop-band die we een maand geleden ook op DTRH hadden bewonderd. Sindsdien ben ik fan en had ik onwijs veel zin in hun showtje bij de Mastercard STAGE by A38 (dat zegt je natuurlijk niets maar zo heette de tent) We gingen helemaal uit onze plaat en rockte lekker mee toen ze halverwege de show een heerlijke jamsessie gooide. Toen ze klaar waren hadden we een klein halfuurtje om nieuwe halve liters in te slaan. Want niet veel later begon bij het hetzelfde podium het optreden van Jungle, een Brits modern soul-collectief uit Londen. Heerlijke nummertjes, heerlijke muziek. Wat we hierna hebben gedaan? Geen flauw idee. Maar uit de foto’s kan ik opmerken dat we in ieder geval goed gefeest hebben. Iets met het Coloseum? Een stage waar enkel harde, elektronische techno wordt gedraaid. Niet mijn fave maar who cares om drie uur ’s nachts?

Toen we besefte dat Florence + The Machine vandaag optrad begonnen de kriebels alweer aardig hun werk te doen

“You’ve got the love”
Rond een uurtje of twaalf in de middag ontwaakte we rustig in ons heerlijke bed van het Airbnb. Een kater hadden we gek genoeg niet, maar moe. Oeff. Dat vandaag dag twee van het festival op de planning stond, daar moesten we nog even niet aan denken. Maar na een goed ontbijtje en een koffietje waren we alweer snel de oude. En toen we besefte dat Florence + The Machine vandaag optrad begonnen de kriebels alweer aardig hun werk te doen.

Die show, wauw. Kippenvel anderhalf uur lang. Het hele publiek zong luidkeels mee, so did I. Het nummer “You’ve got the love”, droeg ze speciaal op aan de LGBT-community. Deze vrouw, prachtig! Haar uiterlijk, met haar geweldige lange zwierige jurk en dan haar stem. Florence I love you. Na deze legendarische show was het tijd om te twerken. Een hele switch van zonet maar goed. Die billen moeten immers ook gebruikt worden op Sziget. Ja toch. Er was een area, midden op een veldje met overal bomen. De dj was nergens te bekennen maar r&b muziek klonk luidkeels uit de speakers. Het leek wel een uit de hand gelopen tuinfeest. Talloze nummers kwamen voorbij. Van 90s R&B tot het nieuwste nummer van Cardi B. Na die billen eens goed te hebben getraind liepen we verder naar het Coloseum waar onze techno moves lieten gaan. Hier leerden we van onze vriend Joen ‘De technodans’. Ja mensen: ‘De technodans’. Nu zul je je wel afvragen, what the fuck is de technodans. Nou, als je nieuwsgierig bent (en ja, dat ben je) lees je het hier.

Komt ie.
Stap 1: Je hebt een doos in je handen. Die doos hou je met twee handen goed vast en schud je heen en weer. Links, recht, links, rechts.

Stap 2: Oké goed zo. Dan maak je de doos open. Daar zitten twee lepels in. Wat ga je daarmee doen? Roeren. Er wordt geroerd met de lepels.

Stap 3: Het dansen met de doos en de lepels was zwaar. Je bent bezweet, dus je moet je gaan wassen. Je gaat daarom je bovenbenen even heel goed wassen. Met je handen over je bovenbenen wrijven. Ja wrijven.

Stap 4: Feestje is bijna voorbij. Maar hoe behulpzaam wij Nederlanders zijn helpen we even met schoonmaken. Schoonmaken met de bezem. Je gaat vegen. Veel vegen. Goed vegen.

Tu comprende? Shout out naar Joen voor deze instructies. Mucho gracias amigo.

Zenuwen gierde door mijn lijf. Spannend dat ik het vond joh. Zouden Dave Grohl en Taylor Hawkins dat ook hebben gehad?

Photo: László Mudra http://www.mudralaszlo.hu – Rockstar Photographers

Schreeuwen met Dave en dansjes in roze pakkies
De derde dag en tevens de laatste dag van Sziget brak aan. En hoe gesloopt ik ook was, de gedachte dat ik vanavond eindelijk, na zoveel maanden wachten, de Foo Fighters ging zien, gaf me energie voor tien. De berichtgeving vertelde dat het tijdens de show hevig zou gaan regenen met ook nog eens met onweer, maar niets, maar dan ook helemaal niets hield me tegen. Onderweg naar het festival kochten we bij een lokaal winkeltje prachtige roze poncho’s, lekker voorbereid ja toch. Eerst was er nog een show van Twenty One Pilots. Ben niet echt een fan maar dit optreden, baas! De leadzanger klom op een torenhoge stijger en de drummer verplaatste met een plaat voor onder zijn voeten en zijn drumstel óp het publiek. Ja, je leest het goed, óp het publiek. Gekke mannen. Gekke show. Hele vette show. En toen was het bijna acht uur. Foo Fighters tijd. De groep waarmee we waren ging nog even een falafel wrap naar binnen werken maar ik kon niets eten. Zenuwen gierde door mijn lijf. Spannend dat ik het vond joh. Zouden Dave Grohl en Taylor Hawkins dat ook hebben gehad?

Geplast, check. Poncho, check. Genoeg peuken, check. Genoeg bier, check. Goeie plek, check. Yes, ik was klaar voor de Foo Fighters show die tweeënhalf uur duurde. En daar sprongen ze het podium op. AAAAH! Maar echt. AAAH! Schreeuwen dat Dave deed. En ik ook hè. Mijn stem was binnen een kwartier helemaal gone. Ieder nummer kon ik dromen. En zo leek dit optreden ook wel. Een droom wauw. Wie zei dat deze show tweeënhalf uur duurde? Voor mijn gevoel was het na vijf minuten al voorbij. Zó snel. Maar zó goed. Voor de Foo Fighters kenners: Taylor ging met zijn drumstel weer de lucht in. Deed zijn nummertje Under Pressure. En Dave ja, die was weer the man of the show. Hij rockte als een malle en schreeuwde de longen uit zijn lijf. WE RUNNNNNNNN!

Ik kan nog wel een hele pagina vol schrijven over de Foo Fighers show maar ik hou me in. Sziget was natuurlijk meer dan dit. Veel meer. En o ja. De hele show hebben we geen roze regenponcho’s nodig gehad. Maar of je het gelooft of niet. Toen Dave zijn laatste woord zei, toen ze van het podium liepen, viel de eerste druppel uit de hemel. HOE DAN!? Thank god dat ons een legendarische show zónder regen is gegund.

Vanaf dat moment viel de regen met bakken uit de hemel, deden we dansjes in onze roze pakkies en maakte we het laatste geld op aan good food. Met honderd andere festivalgangers gingen we rond middernacht in de rij staan bij de taxi’s die ons vervolgens veilig over de brug, naar het centrum, naar onze Airbnb bracht. Nog een dag goed uitkateren en nagenieten en toen was het echt voorbij met de pret. Back to live. Back to reality. Doei Sziget. Doei plekje met fucking geweldige herinneringen!

Beeld Sziget Facebook, Foo Fighters Facebook