Door reporter Abel & Jasper: Best Kept Secret 2023: Oost West…

Door reporter Abel & Jasper: Best Kept Secret 2023: Oost West…

Een sfeer die zich niet zo gauw in woorden laat uitdrukken. Oh wacht, toch wel: BKS is als thuiskomen. Dit jaar zijn we weer aanwezig. BKS staat uiteraard voor Best Kept Secret, het meerdaagse muziekfestival in Safaripark Beekse Bergen in de gemeente Hilvarenbeek, dicht bij Tilburg.

De locatie van BKS is vrij idyllisch. Men slaapt weliswaar niet tussen de apen en leeuwen, maar logeert op een beboste camping. Hier doen de torenhoge naaldbomen sterk denken aan het uiterste zuiden van Frankrijk. Zeker met zulk weer. Het kwik tikt nog net niet de dertig graden aan.

De daarbij horende droogte doet veel stof opwaaien. Op de camping klinkt een kakofonie van kuchende festivalgangers. Niet super aangenaam, maar laten we ons niet aanstellen. Het is geen Dakar-Rally, of zo. Daarbij zorgt het aangrenzende meer voor de nodige verkoeling. Evenals de talloze barretjes waar het – met enig tactisch vernuft – nauwelijks dringen is op BKS.

Coney Island

In dat opzicht doet BKS zijn naam altijd eer aan. Uitzinnig druk is het nooit. Wellicht heeft dat iets te maken met de line-up, die vaak een stukje alternatiever is dan elders, hoewel grote namen als Nick Cave, The Arctic Monkeys en Arcade Fire hier ook optraden. Nu is de line-up – met headliners als Aphex Twins en Chemical brothers – minder gitaar heavy.

Toch zijn er ook typische BKS-bands zoals Interpol, die het festival al twee keer eerder aandeden. Spraakzame gasten zijn het zeker niet. Interpol laat in de Two hun muziek het werk doen. Een wat stroef begin met bijzonder lomp klinkende drumwerk van de toch al niet erg subtiele percussionist Sam Fogarino, wordt omgezet in een zinderend laatste half uur. De klassieker PDA zorgt tegen het einde van de set voor een melancholische siddering. ‘You’re so cute when you’re frustrated’, galmt het uit de keel van frontman Paul Banks. ‘We have two hundred couches where you can sleep tight’, klinkt het even later. Op gezette tijden voelen we ons graag welkom bij Interpol.

De oudgedienden en het jonge grut complementeren elkaar op BKS. In de kleine Casbah vindt een absoluut hoogtepunt plaats als Marathon met hun shoegaze punk de menigte tot moshen maant. De draaikolk van bezwete bovenlijven is dermate uitnodigend dat de frontman er zelf ook in duikt. Artiesten en publiek zij aan zij. Zo zien we het graag. Nergens is dat meer evident dan bij Nation of Language op zondag. Bij het luisteren naar deze band zal de cynicus al snel verwijzen naar de eighties. De pogingen om naar die periode te grijpen, kennen we nu wel. Zo goed als Joy Division wordt het toch nooit meer, tot er plotseling iets moois ontstaat in The Secret.

The Secret

Per nummer wordt de symbiose tussen band en publiek groter en groter. Het gejuich knalt los als de muziek nog bezig is. De kushandjes van de keyboards-speelster zijn echt en gemeend, de zanger kijkt met euforie naar wat zijn muziek aanricht, terwijl de weergaloze bassist opeens niet anders kan dan meeklappen met het publiek. De New Yorkers sluiten af met Across That Fine Line. Daarmee slaan ze de bal nog veel verder het park uit dan ooit in het Yankee Stadion gebeurde. Volgend jaar in de Two. Zullen we dat afspreken?

Na hun optreden zien we ze gewoon lekker door de menigte struinen, genietend van wat BKS nog te bieden heeft. Hetzelfde geldt voor de lieden van Black Country New Road. Dat terwijl het publiek in eerste instantie niet zo lief was voor de Engelse Rockband. Laat het maar aan ons Nederlanders over om lekker te ouwehoeren tijdens een concert. Maar tijdens hun optreden laten de zes muzikanten zich niet uit het veld slaan. Met hun nieuwe tonen, vervreemde opbouw en dissonantie weten ze iedereen de mond te snoeren. Er wordt zelfs gedanst en de prestaties op het podium worden beloond met ovationeel applaus. De schermen tonen verbaasde koppies, het fraaie aanschouwen van iemand die een grote zege boekt maar het nog niet echt kan geloven. Met name de toetseniste – die zojuist een volle festivaltent ontroerde met haar spel – weet zich nog geen houding aan te meten. Maar het hart bonkt vast op topniveau.

Tja, waar ga je heen als je al zoveel moois hebt mogen aanschouwen? The Casbah nog een keer proberen? Wellicht speelt er wat leuks. Een jongen staat voor een schamel publiek zijn kunsten te vertonen, slechts bewapend met elektrische gitaar en drum machine. Yot Club staat op het schemaatje, een singer-songwriter uit Nashville leren we later. Net als de titels van zijn aanstekelijke indie tunes, zoals Japan, Fly Out West en Saturday.


Het is een intiem gebeuren, waarbij de artiest meermaals wat woorden wisselt met het publiek en iedereen uitnodigt om naderhand nog even te hangen. Morgen vertrekt hij weer huiswaarts. Wij ook, maar niemand lijkt er echt zin in te hebben. Ons thuis is immers hier, op BKS.

Jasper Steppé (links) & Abel Thijssen (rechts)

Geschreven door Abel Thijssen & Jasper Steppé

16 juni 2023

Volg ons op Instagram en Facebook voor meer festival nieuws.
Laat hieronder een reactie achter