Report: 18hrs Festival 2014

18hrs: dorp voor een dag

Na maanden van zwoegen begon afgelopen zaterdag, 12 juli, dan eindelijk mijn vakantie. Zelden viel ik zo met mijn neus in de spreekwoordelijke boter: naast dat de weergoden besloten om voor het eerst sinds weken weer met een heerlijk zomers dagje op de proppen te komen, was het tevens de dag dat 18hrs Festival dan eindelijk plaats zou vinden!

Mocht je het inmiddels vierjarige concept nog niet kennen: het is simpel – 18hrs duurt achttien uur. Overdag begin je om klokslag 12:00 in de buitenlucht. Daar fladder je rond over de twee buitenstages, zo nu en dan verkoeling zoekende aan het water van de Zaandamse haven, genietende van de house- en technogrooves op de sfeervolle achtergrond van een zo-nu-en-dan passerend cruiseschip.  Voor je er erg in hebt gaat langzaamaan de zon onder. Je biologische klok vertelt je dan dat het feestje alweer tegen zijn einde loopt en het bekende ‘ahw, is het nu al af?’-gevoel komt langzaam in je op.

Maar dan bedenk je je weer dat je op 18hrs staat! Een glimlach neemt zijn herintrede op je gezicht: we’ve only just begun. Om 23:00 stopt de muziek en word je naar binnen gebonjourd voor het tweede deel. Stond je net nog in de buitenlucht, bevind je je nu eerder in een clubsetting: indoors heb je de keuze uit drie stages, allen variërende in muzikaal karakter, aankleding en afmetingen. Daar feest je door tot een schappelijke 06:00. Als je dan later in de ochtend eindelijk in je bedje ligt, heb je zoveel gezien dat het begin van het feestje alweer als dagen geleden aanvoelt.

Zelf kwamen we iets na drieën de party premises opgelopen. Na het gebruikelijke kluisje-muntje-biertje, wat allemaal soepel verliep, was het tijd om de boel te gaan verkennen. Het Balkenhaventerrein bestaat uit een lange strip die langs de zijkant van het gebouw loopt, met aan de andere kant het water. De strip is voorzien van eettentjes enerzijds en legio chillplekjes aan het water anderzijds, waar gretig gebruik van werd gemaakt. Loop je die strip uit, dan opent zich een groot veld voor je en ben je bij de mainstage aangekomen. Achter de mainstage staat de grote zwaaimolen opgesteld die we herkennen van de vorige editie. Inmiddels mag een kermisattractie op een festival geen noviteit meer genoemd worden; toch blijft het leuk om voor de afwisseling even lekker rond te zwaaien en te genieten van de g-krachten. Loop je verder, dan beland je bij de andere dagarea: een iets kleinere tent gehost door Click. Waar het bij de mainstage vooral soepel en zomers werd gehouden, werd het gaspedaal bij Click net wat verder ingetrapt.

De sfeer was heerlijk en naarmate de avond viel veranderde het flaneren in dansen. Terwijl vedette Benny Rodriguez de main draaiende hield stonden we zelf bij Click het spreekwoordelijke grasveld te maaien op de beats van de Braziliaanse Victor Ruiz. Rond etenstijd ging bonus area Kriss Kross bovendien open. Hier passeerde echt van alles de revue: van classics tot hiphop en van trap tot pop. Omdat het eigenlijk best lekker is om je zo nu en dan te onttrekken aan de verder alomtegenwoordige vierkwartsbeats! Uiteindelijk hebben we het dagdeel afgesloten Monika Kruse op de main, alwaar de eerste lasers inmiddels uit de kast waren getrokken. Toen was het tijd om naar binnen te gaan.

Binnen viel er te kiezen uit mainstage Elrow, sidestage Objektivity en een wat kleinere room voor Strak. Voor ieder wat wils: bij Elrow, verreweg het drukst bezocht, klonk voornamelijk soepele doch goed doortreinende techno waarmee het niet moeilijk was de voetjes van de vloer te houden. Tevens werd het al snel duidelijk dat hier kosten nog moeite werden gespaard om er een over-the-top jungle-themed show van te maken! Danseressen, talloze opblaasdieren, weirde door het publiek lopende verklede figuren op stelten: het kwam allemaal voorbij, met als icing on the cake de confetti die in zulke volumes naar beneden kwam dat deze na het neerdalen de dansvloer met enkele centimeters ophoogde. Bij Objektivity lag de focus duidelijk anders: naast wat lichten en heliumballen ging het hier om de muziek! In een simpelere setting, met bovendien uitgebreide ruimte om je ding te doen, werd muzikaal dan ook de ruimte genomen om net wat langer op te bouwen en net iets dieper te gaan. Tenslotte stond er bij Strak, in het kleine zaaltje waarvan we eerst zelfs wat moeite hadden om het te vinden, het gaspedaal half zes gewoon voluit.

Al met al genoeg te doen en te beleven, zowel overdag als ’s nachts. Maar wat 18hrs echt uniek maakt: heel groot is het festival niet, en op een gegeven moment ken je iedereen eigenlijk wel van gezicht. Gedurende die achttien uur die je met elkaar doorbrengt kom je dan ook steeds bekenden tegen. Daar heb je weer die gast die je al drie keer met zijn magnetische tekenbordje ‘ga je lekker?’ vroeg; daar is weer die chick met die lijpe pasjes. Samen maak je de switch van dag naar nacht, en dit brengt een zekere gezelligheid en sfeer met zicht mee. Eigenlijk is 18hrs een dorp voor een dag. Een klein housedorp. Een dorpje waar we samen achttien uur het begin van de zomer vieren, en volgend jaar bovendien graag weer terug komen.

Check voor meer foto’s het foto-album op Facebook.