Report: Amsterdam Open Air 2023

Afgelopen weekend was het weer tijd voor Amsterdam Open Air! Na een jaar uitgekeken te hebben naar dit festival was het, zoals bijna elk jaar, weer lekker weer een goede hoeveelheid zon. Wij zijn voor jullie op pad geweest bij onze vaste prik in het Gaasperpark te Amsterdam.

Aan de rand van Amsterdam is op deze mooie locatie AOA te vinden. In het park naast de Gaasperplas is de sfeer altijd goed. Zoals gewoonlijk kwamen wij aan via de parking aan de oostkant van het festival. Na even in de file te hadden gestaan op het terrein zelf hadden we een plekje en moesten we nog 10 minuten door het park heen lopen om zo bij de Oost-ingang van het festival te belanden. Deze ingang was zoals wij wel vaker hebben meegemaakt onwijs rustig waarbij we gelijk door konden lopen bij de ticketscan en het fouilleren. Omdat we snel op het terrein waren was het tijd om even een verkenningsronde te maken.

Wat opviel was dat er het één en ander was veranderd qua de plekken van de stages, en sommige oogden wat kleiner. Gelijk vanaf de Oost-kant liepen we tussen de house-stage en een wat rustigere stage door, Tribes. Na hier kort te hebben gekeken, onderweg een hotdog te hebben gehaald liepen we door over de brug naar de andere kant van het terrein, hier waren de meeste stages te vinden. Over de brug gelijk rechtsaf ligt ieder jaar een stage tussen de bomen in het bos. Waar dit nog vorig jaar de open air house-stage was, was het dit jaar de Intercell techno stage. Leuk om hier even langs te gaan, al waren we nog niet in de techno-vibe gezien we pas net aankwamen. We wisten dat Charlie Sparks daar nog kwam, dus eventueel kwamen we later nog langs.

Doorlopend op het terrein was precies in het midden van alles een grote foodcourt te vinden met alles wat je mag verwachten van een festival. Tosti’s, burger, fruit, patat, vegan opties en ga zo maar door. De rijen vielen ook nog wel mee, al waren er wel een paar momenten op de dag dat het onwijs druk was. Nog een stukje doorgelopen zwaaide ik even naar mijn nichtje die achter de bar aan het werk was, en was het tijd om een kijkje te nemen bij de main, de Open Air Stage. Heel vreemd, maar er was niks. Er stonden erg weinig mensen en je hoorde heel zachtjes een bandje spelen. Huh?! Het bleek dus dat er op de mainstage een paar gaten waren van een half uur tussen de acts door en dat er dan een bandje met minder volume mocht spelen. Heel vreemd. Zeker als je bedenkt dat hier vorig jaar rond hetzelfde tijdstip nog Bilal Wahib, Rob Black, Lady Bee en Wouter S. stonden. Achja, we wisten dat later nog De Jeugd van Tegenwoordig en Luuk van Dijk zouden komen, dus we kwamen nog wel terug bij de main.

Met nog een klein rondje vanaf achterin de main richting de Vunzige Deuntjes viel het op dat we al heel wat activaties hadden gezien op het festival. De house stage was van Bacardi, er was een stage met een soort toren van Lipton en een kleine sfeervolle van Jägermeister. Subway had weer een eigen stage en ook had Samsung nog een gebouw neergezet met meerdere etages en uitzicht over de “Desperados-stage”: Vunzige Deuntjes. En nou hou ik van veel verschillende muziek vooral elektronisch, maar wat een vibe! Deze stage was aan! Dit was de vibe waar we naar op zoek waren. Eigenlijk is de rest van de dag af en aan bij de Vunzige deuntjes geweest. Het was hier druk, het was buiten, er kwamen verschillende hitjes langs, denk aan Say My Name van CARV of Mbappe van Lirical, en iedereen zin om hier helemaal op los te gaan.

Na hier een tijdje te hebben gestaan liepen we nog even een klein rondje via de house-stage en Intercell, maar merkten we direct dat Vunzige Deuntjes voor ons vandaag de heilige graal was. Toch bleven we nog even hangen bij achtereenvolgens de house en de main, gezien hier Benny Rodrigues en Luuk van Dijk draaiden. Deze gasten bereiden altijd een topset voor en konden we niet missen. Echter pakten we hiervoor nog even de Jeugd van Tegenwoordig mee op de main. Nou is het niet helemaal ons ding, al kent iedereen nummers als Sterrenstof wel. Op bepaalde momenten zong dan ook de hele mainstage mee met de bekendere nummertjes, wat een vibe!

Helemaal achterin bij de mainstage, aan de westkant van het festival, was nog een mooi gedeelte waar veel mensen aan het water zaten. Hier waren verschillende zitplekken gemaakt om zo (romantisch) samen naar het water te kijken. Naarmate de avond vorderde zag je dit ook erg veel en was het hele veld vol met steeds meer gekleurde lampen op de bomen en verschillende soorten grote slingers hier en daar.

Tussen 21:00 en 22:00 gingen er langzaamaan steeds meer stages dicht, wat het op de overige plekken drukker maakte. Uiteindelijk belandden wij bij de mainstage waar het echt dringen was. Een kwartiertje voor het einde van het festival (22:45) besloten we naar de auto te gaan om zo de file die we vorig jaar hadden op de parking te voorkomen. Er liepen veel andere festivalgangers ook richting de parking, maar we konden zo wegrijden! Waar we vorig jaar 1,5 uur vast hebben gestaan leek het ook al wat beter geregeld op de parking. Fijn!

Waar Amsterdam Open Air elk jaar toch een beetje anders is, voelt het elke keer als thuiskomen. Deze editie was geslaagd, ik ben benieuwd naar volgend jaar!