Report: Central Park 2019 – Breed scala aan artiesten en foodtruck walhalla

Op het immens grote grasveld van Strijkviertel, in de buurt van Utrecht, vond afgelopen zaterdag het Central Park Festival plaatst. Samen met moeders en 20.000 andere bezoekers ging ik los op de hitjes van de Jeugd van Tegenwoordig en de meezingers van Bløf. Want door het brede scala aan artiesten was het Central Park Festival een ideaal moeder-dochter uitje.

Ik ben vast niet de enige die vind dat het weer van uiterst belang is voor een ultieme festivalvibe. De afgelopen weken leek het eerder herfst dan lente dus hield ik mijn hart vast. Wel zon. Geen zon. Bewolking. Wisselvallig. Fanatiek hield ik de weersvoorspellingen in de gaten. Niet dat het enig invloed zou hebben op wat de weergoden voor 25 mei zouden bepalen. Maar toch, hé.

En toen was het zover. Dé dag dat Central Park Festival plaatsvond. Ik opende mijn gordijnen en zag een klein zonnestraaltje door de wolkenvelden heen branden. Mijn allereerste festival van 2019 was een feit, inclusief zon. Het was een “Momentje van geluk, met de roze lucht” – De Jeugd van Tegenwoordig

Foto: Nathan Reinds // www.nathanreinds.nl

Momentjes van geluk waren er zeker, de hele dag door. Maar ik zal beginnen bij het begin. Wel zo overzichtelijk.

Rond de middag waren we er klaar voor. Mam en ik hadden via FaceTime uitbundig onze outfits besproken en keken er erg naar uit. Ik met de trein vanuit Amsterdam, moeders vanuit Limburg. Ons meeting point op Utrecht Centraal was daarom ideaal. Daar stond de bus (€7,50 voor een retourtje) op ons te wachten waarmee we, met vele andere festivalgangers, naar het terrein werden gebracht. Natuurlijk ligt zo’n festivalweiland altijd in the middle of nowhere dus moesten we nog een korte route afleggen voordat we ons op het feest konden begeven.

Standaard rituelen
Terwijl we onze spullen in de lockers opborgen hoorden we luid en duidelijk de vocals van Spike van Di-rect door de speakers. Heerlijk. We stonden te trappelen om een dansje te mogen doen en wisten niet hoe snel we ons naar de Mainstage moesten verplaatsen.

Je hebt altijd van die standaard rituelen wanneer je een festival betreedt: spullen opbergen in een kluis, toilet bezoek, bonnen halen, programmering bekijken en dan ben je onderhand een uur verder en kun je eindelijk dansen. Dus ja. Bonnen halen, daar waren we gebleven. Vijftien euro voor vijf bonnen. Reken maar uit… Oké, ik doe het voor je. Dat is dan €3,- voor één bon. Drie euro voor een biertje, festivalprijzen zeggen we dan maar.

Terwijl Di-rect op de Mainstage en de indie-rockband Rondé bij Marquee (een nieuw overdekt podium) hun laatste deuntjes speelden, proostte we op het begin van een heerlijk festivalseizoen.

“Wie is Ronnie?”
“Er is verrekte veel te zeggen. En te liegen nog veel meer”. Ja ja. Heerlijke meezingers klonken uit de speakers toen Racoon het podium betrad. Met het zonnetje op onze smoel zongen we allemaal luidkeels mee. Om even te genieten van het lekkere weer gooide we ons, naast alle andere, neer op het grasveld. Even chillen. Even relaxen. Maar niet voor lang.

“Mam, kom even kijken bij Ronnie”.
“Wie is Ronnie?”
“RONNIE FLEX!”

Foto: Nathan Reinds // www.nathanreinds.nl

Ik sleurde moeders mee om even een dansje te doen bij Ronnie Flex die samen met zijn 9-koppige band ‘Deuxperience’ optrad. Ronnie gaf toe een erge kater te hebben maar desondanks gaf hij een heerlijk optreden.
“Wat zingt die allemaal? Ik begrijp er niets van”.
“Ah joh, gewoon dansen mams”.
Deze korte conversatie voerden we ook bij het optreden van De Jeugd van Tegewoordig toen ‘Gekke Boys’, uit de speakers klonk. Toch een kleine generatiekloof…

Een walhalla aan foodtrucks
Golden hour was aangebroken dus tijd voor een paar mooie shots (zie ze in mijn wonderlijke video). En daarna lekker eten. Maar waar? Zoveel keus. Er was een walhalla aan foodtrucks. Van De opstandige aardappel (frietjes met schil) tot nostalgische wentelteefjes. Wij kozen voor een heerlijke burger om erna nog te smullen van twee Vietnamese loempia’s met chilisaus. Dit allemaal met in de andere hand een fris biertje.

Foto: Nathan Reinds // www.nathanreinds.nl

Lekker opgelost Central Park!
Om even terug te komen op de waterschaarste van het afgelopen jaar, waar bezoekers woest waren op de organisatie: het was met 28 graden bloedje heet en iedereen smachtte naar fris water. Helaas ontbraken er kranen met drinkwater op het terrein. Wie dorst had moest fors dokken voor een flesje water van een halve liter. Dit jaar mag er gezegd worden dat Central Park er goed zijn best op heeft gedaan om deze ophef te voorkomen. Voor iedere bezoeker waren er een soort van plastic zakjes (foto) die je op diverse punten kon vullen met water.

“Ik was beland op een Vinyl feestje waar het publiek zelf platen mocht uitkiezen en de DJ je vermaakte met heerlijke funky, disco hits”

Het was tijd om te slenteren over het festivalterrein. Want op de plattegrond had ik als lp-liefhebber iets heel leuks ontdekt, namelijk De Platenbakker. Daar gingen we, struinend over het grote grasveld. Mam zag het al eerste: een grote houten vloer en een truck met tientallen platen erin. Droomde ik? Nee, dit was real life! Ik was beland op een Vinyl feestje waar het publiek zelf platen mocht uitkiezen en de DJ je vermaakte met heerlijke funky, disco hits. Kon ik hier maar voor altijd blijven.

Foto: Nathan Reinds // www.nathanreinds.nl

Er was meer. Veel meer
In de tent Pavilioen ontdekte je de nieuwste artiesten. Tape Toy, een jonge Amsterdamse band die springende muziek op harde gitaartunes leverde. En R&B-rapper/producer Idaly. Hij heeft onlangs een geweldige LP uitgebracht met heerlijke nummertjes zoals ‘Lil mama’ en ‘Fallin’. Chapeau dat Central Park opkomende artiesten een podium biedt, hier ben ik altijd echt een voorstander van!

Op Central Park was er voor ieder wat wils. De doelgroep was zeer uiteenlopend, van twintigers die sprongen op hitjes van De Jeugd tot de iets oudere die genoten van de legendarische nummers van Racoon. Een echte aanrader voor iedereen die lekker chill met zijn pap en/of mam een dagje uit wil.

Als afsluiter hadden we een ideale plek, helemaal vooraan bij het podium, bemachtigend. We stonden –  samen met duizenden andere – te popelen om de Zeeuwse band Bløf te bewonderen. En daar kwamen ze. Stralend het podium op. Door hun talloze hits was het publiek niet te stoppen. Iedereen zong op zijn hardst mee en ik vrees dat vele keeltjes hierdoor schor maandagmorgen zijn. Echter verwonderde ik me over één ding. Misschien is dit een hele gekke vraag met een heel simpel antwoord, maar waarom verwisselde Paskal Jakobsen (leadzanger Bløf red.) bij bijna ieder liedje van gitaar? Het leek wel alsof hij zijn hele gitaarcollectie, wat er wel minstens tien leken te zijn, afging… Is er iemand die mij deze brandende vraag kan beantwoorden?

Het einde was nabij
Bløf nam afscheid, maar voor korte duur. Hun laatste hit Zoutelande was namelijk nog niet gespeeld. Dus kwamen ze geheel onverwachts (not) terug het podium op.

“Wil iedereen een lampje onder zijn of haar drankje houden?”, schreeuwde Paskal door de microfoon.
En ja hoor, binnen no time schitterde er gele (lampje+bier) en rode (lampje+rosé) lichtjes door de lucht.  Rikki Borgelt van Rondé kwam een handje helpen en zong samen met Bløf het geweldige nummer Zoutelande.

Foto: Nathan Reinds // www.nathanreinds.nl

“Het ijs is gebroken en ik heb nu nóg meer zin in alle leuke festivals die eraan komen”

“We kijken terug op een fantastische editie. Grasweide Strijkviertel heeft zich echt bewezen als ideale plek om een popfestival als dit neer te zetten én de komende jaren uit te breiden”, verteld de organisatie. Daar sluit ik mij als reporter volledig bij aan. Ik kan stellen dat mijn allereerste festival van het jaar aardig is geslaagd. Zei ik aardig? Ik bedoel heel erg goed is geslaagd. Het ijs is gebroken en ik heb nu nog meer zin in alle leuke festivals die eraan komen. Volgend jaar is Central Park terug op 23 mei. Zie ik jullie daar?

Ben je benieuwd naar mijn andere festivalavonturen? Duh. Tuurlijk ben je dat. Volg dan hier op Festival Fans mijn gezellige reports met natuurlijk niet te missen mijn legendarische video’s!

Beeld: Nathan Reinds – Central Park Facebook