In een milliseconden van Amsterdam naar China: welcome at Elrows Chinese RowYear

Of ik me zaterdagnacht ergens op een underground feestje in China begaf? Nee. Maar als je mijn Instagram stories hebt bekeken begrijp ik de vraag. Een immens grote ruimte met gele en rode neonlichten, torenhoge pilaren met Chinese tekens en de rode draken vlogen je om de oren. En dan heb ik het nog niet over de steltlopers in Chinese kostuums en de kilo’s gouden confetti dat uit de lucht viel. Hier was geen peperduur ticket naar het land in Azië voor nodig. De Spaande organisatie bracht, voor heel even, China naar Amsterdam. Welcome at Elrows Chinese RowYear.

Elke seconde gebeurde er iets waar je naar moést kijken
Nog amper bijgekomen van Amsterdam Dance Event, zit ik op maandagochtend in een koffietentje, het report te tikken over een van de dikste feesten aller tijden: Elrow. Het Spaanse feest is een wereldwijd fenomeen, kranten en tijdschriften schrijven er non-stop over en iedereen, maar dan ook echt iedereen, wil erheen. Zoals je kunt begrijpen had ik dan ook zeer hoge verwachtingen. Als niet techno-liefhebber (ja, ze bestaan nog) was ik benieuwd wat ik van dit feest zou vinden. Want voor de muziek ging ik niet. Nee. Ik wilde de sfeer meemaken. De overweldigend van de aankleding. Ik wilde me tijdens deze avond laten meeslepen in een andere wereld. Is dit gelukt? Zijn deze verwachtingen waargemaakt? Ja! Maar dan ook echt, ja! Meer dan ik had gehoopt.

Wanneer we op middernacht de uitverkochte Kromhouthal in Amsterdam Noord betreden, voelt het alsof we in een tijdmachine hebben gezeten. In een milliseconde begaven we ons van industrieel terrein naar de drukke straten in China. Overal waren boeddha’s op de muren, hingen er slingers en rode lampionnen aan het plafond en danste er feestende mensen met kegelvormige rijsthoeden op hun hoofd. Je keek je ogen uit. Afgelopen maand vertelde Juan Arnau, directeur van Elrow, aan het Parool: ‘Ik denk dat Elrow succesvol is omdat we iets anders doen dan andere feesten. Elders draait het om DJ’s, bij ons om de ervaring.’ En dat is precies hoe ik het feest heb ervaren. Je had niet eens tijd om stil te staan bij de muziek. Elke minuut, nee, elke seconde gebeurde er iets waar je naar moést kijken.

Opblaasbare dieren door de lucht
Met een flesje Despardos in mijn hand besloten we om op verkenning te gaan. Er is zoveel te zien, we waren razend nieuwsgierig. Blijkt er nog een tweede area te zijn! Deze was iets minder aangekleed dat de Main area. Of zeg maar gerust; niet aangekleed. Het was een donkere hal waar wat hardere techno werd gedraaid. Ideaal deze afwisseling maar ik hou toch van meer van wat spektakel. Hup, terug naar de hoofdhal. En daar gingen we weer. Vraag me niet hoe, maar op en gegeven moment hadden we een opblaasbaar luchtkussen bemachtigd waarmee we rondjes door de hele zaal hebben gelopen. Helemaal top. Maar we waren niet de enige. De organisatie deelde van alles gratis uit, dus overal om ons heen hadden mensen attributen in hun handen. De opblaasbare dieren vlogen door de lucht en mensen droegen maskers op hun gezichten en typisch Chinezen hoeden op hun hoofd. Het was net een groot Carnaval feest en je begrijpt, ik als Limburger, voelde me daar helemaal in thuis.

Naast de uitmuntende aankleding waren de mensen ook nog eens heel relaxed. Iedereen wist precies hoe ze een feestje moesten bouwen en dat zorgde voor een echte chille sfeer.  Een aantal drankjes en dansjes verder was het dan ook al bijna ochtend. De tijd vloog voorbij. Helaas werd het einde van de avond onderbroken door hoestende feestgangers. Niet veel later kregen ook wij last van onze keel. Een beetje in paniek liepen we zo snel als we konden na het uiteinde van de hal, waar een beveiliger ons vertelde dat er met pepperspray was gespoten. De volgende dag stond dit groots in het nieuws; ‘Pepperspray wordt vaak gebruikt door zakkenrollers. Mensen zien door de pepperspray tijdelijk niets en zijn makkelijke prooien.’ Dat verklaarde dus alle hevige hoestbuien…

Elrow, you got me!
Maar dat liet ons niet kennen. Een beetje van ons à propos liepen we terug de zaal in. Genieten op de laatste deuntjes van de afsluiter Reinnier Zonneveld. Nog even van de laatste muntjes een tosti naar binnen knallen en toen was het toch echt tijd om naar huis te gaan. De vogeltjes waren al begonnen met fluiten. Het was tijd om terug te gaan naar Amsterdam. Weg van China. Back to reality.

Juan Arnau verklapte aan het Parool dat er volgend jaar weer een festival komt. “Dan willen we het nog mooier, groter en gekker maken.” Nou Elrow, ik ben alvast jullie vaste bezoeker! Want wauw, wat een feest. De techno scene heeft me nog niet zover maar Elrow, you got me!

Beeld Facebook Elrow | Bron het Parool