Report: Freshtival 2018

Het is het eindpunt van de trein,
bijna geen mens hoeft er te zijn,
bijna geen hond gaat zover mee:
Enschede.

Zo beschreef dichter Willem Wilmink al in 1980 de premisse van een dagje Freshtival – en dan had hij het nog niet eens over de 22 minuten op de OV-fiets die daaropvolgend nodig zijn om aan Het Rutbeek neer te strijken. Als je al het geluk hebt één van de schaarse OV-fietsen te pakken te krijgen, natuurlijk.

Toch is er een jaarlijks groeiende schare feestgangers die zich eraan waagt, waarvan bovendien een steeds groter deel van buiten Twente en zelfs van buiten Nederland (lees: Duitsland) komt. Freshtival heeft zich door de jaren heen ontwikkeld van een leuk maar generiek regionaal feest, tot een volwaardige weekender met een geheel eigen smoel. Dit jaar was de 10^e editie dus extra reden voor feest, en omdat het mijn vijfde keer was had ik zelf ook een klein jubileum te vieren. Desondanks sloegen we de zaterdag over en waren we er alleen op de zondag bij: de hoofddag, met de meeste bezoekers en de dikste line-up.

Voor wie er nog nooit is geweest: Freshtival heeft een breed muzikaal spectrum dat zich centreert rond de urban, EDM en pop, maar ook een volwaardige techno- en hardstyleprogrammering biedt. Op meer dan 10 grote en kleine stages is er van 12:00 tot 00:00 van alles te beluisteren. Toch is misschien wel het meest typerende kenmerk de locatie: Het Rutbeek. Dit compacte terrein rond een meertje en omringd door bomen zorgt met haar stranden altijd voor een aangename ervaring die qua sfeer doet denken aan de vroegere edities van Defqon.1. Een belangrijk aspect van Freshtival is dan ook simpelweg het pootjebaden in het water, relaxen in de zon, of zelfs even zwemmen. En dat kwam dit jaar, met een prima festivalweertje, helemaal goed.

Zelf kwamen we rond een uur of 15:00 door de poortjes. De logistiek was weer prima voor elkaar, dus een kluisje een stash muntjes waren snel geregeld. We trapten af bij Sam Feldt op de mainstage. Waar hij in 2016 nog een heerlijk zomerse set neerzette, verviel hij vandaag wat meer in beukende EDM. Niet helemaal waar we voor kwamen, maar op zich een prima inkomertje – al snel was het namelijk alweer tijd om naar de Superbash-stage te verkassen. Wel pakten we nog even zijn eerbetoon aan de onlangs overleden Avicii mee (die overigens nog eens over werd gedaan door Steve Aoki later op de avond).

Voordat Freshtival een weekender werd, was op zaterdag altijd het hardstyle- en hardcore-feest Fantasy Island. Diens liefhebbers zullen het nooit helemaal vergeven dat dat festival ten einde is gekomen, dus aan die mensen heeft organisator Absolutely Fresh ieder jaar wat goed te maken in de vorm van de Superbash-stage. Gelukkig zijn ze met feesten als Hardfest en Airforce geen onbekende op dit terrein, en dat uit zich in een veelzijdige line-up met gevestigde namen op het gebied van zowel euphoric en raw hardstyle (plus een vleugje classics). Stiekem veel te vroeg stonden om 17:30 dan ook de jonge mannen van Sub Zero Project geboekt, die nog hard aan de weg timmeren maar door een veteraan als Headhunterz al de toekomstbrengers van het genre genoemd worden. En inderdaad: hun rauwe en innovatieve sound trok zich weinig aan van het vroege uur en kreeg de tent de volle zestig minuten op zijn kop.

Absolutely Fresh zei het al op de sociale media: “Jouw favo artiest spotten is belangrijk.., maar beloof ons alsjeblieft dat je ook lekker gaat rondjes lopen, oneindig gaat dwalen en verdwalen langs al het moois wat onze 10-jarige editie te bieden heeft.” Struinende over het terrein bleek inderdaad dat de gekkigheid in de randprogrammering weer een nieuw niveau had bereikt. Spelletjes konden gespeeld worden, outfit-versieringen gecreëerd, en een geheime stage wederom ontdekt. Net als ieder jaar besteedde ik hier eigenlijk te weinig tijd aan, maar toch wist ik nog even snel een kleine shine-upgrade voor mijn baard te halen bij de dame die wie het maar wilde met glitters besmeurde.

Tijd voor wat Nederhop! Met namen als Famke Louise, Boef, Kraantje Pappie en Lil’ Kleine was er op dat gebied, hoewel vooral aan het commerciële eind van het spectrum, genoeg te doen. Laatstgenoemde twee hadden de eer in de Grolsch-tent op te treden: een soort broeikasvormige tent aan het water, compleet met een eigen toegangspoort en uiteraard een beugelbar voor de nodige halve liters vakmanschap. De sfeer zat er goed in, hoewel het op momenten wel heel druk kon worden hier. De toegang werd zo nu en dan beperkt of zelfs even afgesloten, wat wennen is voor het normaal zo gemoedelijke Freshtival waar een spontane gang langs de artiesten vrijwel altijd mogelijk is. Maar goed: voor een groeiend festival met alsmaar grotere namen niet meer dan logisch. Er moet overigens gezegd worden dat het festival op dat aspect voor de rest vrijwel perfect was – overal gezellig gevuld, maar nooit te druk.

Over grote namen gesproken: als we DJs even niet meerekenen, had Freshtival met Sean Paul op de mainstage haar eerste echte naam met internationale allure te pakken. Fan of niet: iedereen wilde daar natuurlijk even een kijkje komen nemen, en ook hier werd de toegang tot de stage dan ook een tijdje beperkt. De reactie van het publiek was eerder gematigd dan dat het voluit stond te springen, maar desalniettemin vormde het een mooie gelegenheid om met een biertje in de zon te wat jeugdsentimenten te herbeleven.

Aan het andere eind van het spectrum was de bijdrage van Basic Grooves: de bekende organisatie die Enschede al jaren van het betere technowerk voorziet. Zij verzorgden naast de traditionele Basic Grooves stage dit keer ook de Doofpot. Deze deed haar intrede afgelopen Koningsdag op de reactie en focust zich meer op house. Buiten de muziek waren ook de stages een wereld van verschil. Basic Grooves vormde met haar ronde openluchtkooi van ledverlichting de perfecte technosetting, zeker wanneer de avond viel en het licht van het reuzenrad zich hier door de bomen heen aan toevoegde. (Dat enorme reuzenrad is de €5 overigens meer dan waard: ideaal wanneer je het Twentse landschap eens tijdens zonsondergang wil bewonderen, of natuurlijk om je vrienden te spotten waarmee je linksvoor op de main had afgesproken maar spoorloos waren toen je met die 15 bier terugkwam.) Even verderop deed de Doofpot zijn naam eer aan: de kleine, zweterige en kronkelige dansvloertjes en gangetjes lieten zich snel vullen door de rookmachine die samen met de immer vrolijke menigte een heerlijk intieme sfeer neerzette. Hoewel beide area’s zeker niet de hoofdrol vervullen op Freshtival, was dat in de line-up met namen als David Vunk, Gary Beck en Sandrien eigenlijk niet terug te zien.

Steve Aoki mocht het avontuur afsluiten op de main stage, en waar de rest er om 23:30 een eind aan breide culmineerde zijn set in de sfeervolle eindshow. Hier passeerden de hoogtepunten van 10 jaar Freshtival nog eens de revue, werd het publiek getrakteerd op een medley van mash-ups, en terwijl terwijl de laatste vuurpijlen hun kruit – net als vijf jaar geleden – verbrandden op OneRepublic en Alesso’s If I Lose Myself, verwierf Freshtival 2019 alvast een plekje in mijn mentale agenda, en ongetwijfeld die van vele anderen.