Report: Graefenthal IV

Tot bezinning komen in een 19e eeuws klooster

Van 11 tot 14 Juli vond wellicht het meest magische festival van Nederland plaats. In Klooster Roepaen, net voor de grens van Duitsland, wist 12 Inch city wederom te verbazen. Na de kathedraal op de Veluwe, de mijn in Limburg en niet te vergeten Paleis Soestdijk was het afgelopen weekend tijd voor Graefenthal. 4 dagen lang, 3 x 24 uur dansen, feest en ook tot rust komen op een plek die ons een vakantie gevoel gaf en toch tegelijkertijd zo oerhollands aandeed. Het klooster met haar vele kamertjes gaf een grootse en tegelijkertijd intieme sfeer. De ontelbare gangen, trapjes, en kamertjes lieten ons verdwalen in een nieuwe wereld. Festivalfans.nl ging dit weekend samen met veel vrienden en  oude bekenden op ontdekkingsreis in en rondom het klooster.

Helaas was de kapel, toch eigenlijk wel dé mainstage van de binnen area’s, op zijn minst bloedje heet te noemen. Ondanks deze hitte ging iedereen los, en onder de bezoekers hoorden we juist alleen maar postieve berichten over de goede sets die gedraaid werden. Het was dan ook voor veel mensen een grote teleurstelling dat deze area op de zondag niet open was. Het was niet zo dat mensen op deze vrijdag bewust rustig aandeden, het gehele klooster stond bomvol, en ook hiervoor zorgden Einmusik en Benny Rodrigues er al voor dat mensen goed in de stemming kwamen. Eerlijk gezegd hebben wij ons deze voor-avond vooral vermaakt bij de brandweer stage (Gomorra) niet omdat er zo geweldig gedraaid werd, maar vooral de manier waarop. We weten nog altijd niet wie deze verwarrende dj was. Maar zijn mix tussen Dubstep, Balkan en House in combinatie met de enigszin rommelige overgangen vonden wij zeer vermakelijk. Snachts werd vooral uitgekeken naar Juan Sanchez, na zijn meesterlijke set op Format Kingsnight werd een hoop van de dj verwacht. Bezweet wisselden we de ‘Refter’ af met de ‘club’ , om van allebij de programmeringen zoveel mogelijk mee te krijgen. De absolute verassingen van de nacht waren Cees van Balen en Umlaut & die Welle. Wij waren niet van plan tot 6 uur door te gaan, maar konden het niet aan om ook maar een seconde van de geweldige set van de Bosschenaren te missen.

Over het gehele weekend viel op dat veel vaste 12INCH city gangers weer van de partij waren. Zelfs de kerel die bij Monarck zijn voet brak stond zonder blikken of blozen in krokodillenpak met zijn danspasjes de bezoekers als het ware te entertainen. Naast het krokodillenpak had de organisatie zelf een zak pruiken beschikbaar gesteld en hier werd goed gebruik van gemaakt. Ontzettend leuk om zoveel mensen verkleed en opgedoft rond te zien lopen, een echte toevoeging voor een festival. Daarnaast waren de jongens van het feest weer aanwezig om ons in gepaste stijl te vermaken. Zo kwamen wij op vrijdag een paar monniken tegen en werden er later op de dag door dezelfde heren romantisch rozen vanuit een van de hoge ramen van het klooster naar ons toe geworpen. En vergeet vooral niet de ‘energieke’ mis in de kapel op zondag.

De zaterdag was van begin tot eind perfect te noemen. De verse friet als ontbijt smaakte ons prima en daarnaast werden er heerlijke sapjes geschonken bij de brandweer stage. Het zonnetje kwam zelfs een aantal keer achter de wolken vandaan en mensen maakten gretig gebruik van de overstroomde camping om verkoeling te zoeken in het water. De programmering was daarnaast erg gevarieerd. Het voelde prettig om nergens te blijven hangen. Rondstruinen en gezellig doen op de camping, losgaan bij de brandweer stage met de jongens van de wereld, of aan een touw in de bomen slingeren tijdens de set van Umoja. De gehele dag voelde als een vakantie naar 4 verschillende plekken. Van het voetbal hebben wij niet veel meegekregen, de sets van Hermanez en Steve Bugg interesseerde ons meer.

Zondag werd het na een rondje over de camping al duidelijk dat (te)veel mensen besloten hadden naar huis te gaan. Mensen stonden massaal tenten in te pakken. De slechte weersvoorspellingen speelden hierin een rol, maar natuurlijk ook het feit dat mensen vaak op maandag alweer aan het werk moeten. Met de programmering van de nacht in gedachten (slechts de club stage en basement zouden opengesteld worden) leek dit niet een groot probleem, het zou een intiemer genootschap creëren zonder de zalen leeg te laten lijken. Er werd op het terrein alleen wel de gehele dag rondgereden met diverse steekwagens en andere industrieel ogende machines. Dit zorgde ervoor dat het leek alsof het festival eigenlijk al voorbij was, en enkelen klaagden dat het voelde alsof men de bezoekers weg wilde hebben. Het weer hielp gelukkig wel mee en met een waterig zonnetje en een biertje in ons hand hoopten we op nog zo’n mooie nacht als de dag ervoor. De grote verassing kwam echter eerder. De camping stage bleek verplaats naar de brandweer stage op het terrein. Ondanks dat weinig mensen hiervan op de hoogte waren, volgden de meesten de goede muziek die zij in de verte hoorden. De prachtige stage werd nog verlicht door de ondergaande zon en het was dan ook heerlijk vertoeven op een van de banken rondom de stage. Niet te koud, niet te warm, niet te druk, niet te rustig. Een ultiem geluksmomentje. Als redactie hopen wij dat het setje van Luuk vs Ruben nog online komt, want wat werd hier ongelofelijk goed gedraaid. Na de Graefenthal facebook gecheckt te hebben bleken wij niet de enige te zijn:

Special thanks nog aan Rugged funk soundssytem, Unisol en Warren Fellow, jullie maakten ondanks de ultieme vermoeidheid ook de laatste uurtjes nog dansbaar. De foto’s volgen zo snel mogelijk, tot op het volgende 12INCH city evenement!

<3