Report: Harmony of Hardcore 2018

Het festival seizoen is zo langzamerhand weer aangebroken en dus weer tijd voor HARMONY of HARDCORE! Zelf was ik hier nog nooit geweest maar heb er eigenlijk alleen maar goede verhalen over gehoord. Het festival staat er bekend om, The Ultimate Hardcore Feeling, te geven. Dat is zeker gelukt! Het was fantastisch.

Het festival vindt plaats op het terrein De Roost in Erp/Veghel. Heeft welgeteld 10 stages, een mini disco en een café. Direct na binnenkomst kon het avontuur al snel beginnen. Eerst het terrein verkennen en daarna puur genieten. Al gauw merkte ik dat ik dit een heel fijn festival ging vinden. De sfeer was relaxed, uitverkocht maar niet te druk, het terrein groot genoeg en overzichtelijk, genoeg plek om te ontspannen en keuze zat om te feesten.

In het midden van het terrein was een stage met daaromheen een food area opgebouwd. Hier kon je zowel eten bij het visrestaurant, kebab zaak of andere kraampjes, maar je kon ook naar de shisha- lounge om de drukte te ontsnappen of een ontspannende massage nemen in de salon. Daarnaast stonden er veel verschillende Food-trucks en een aantal bars die speciaal bier schonken verspreidt over het terrein. Genoeg eet en drink gelegenheid dus. Zelfs over de sanitaire voorzieningen valt niet te klagen. Deze waren voldoende aanwezig en werden met regelmaat gecontroleerd op toiletpapier. Zelf heb ik altijd tissues in mijn handtasje zitten voor het geval dat.

Mocht dit allemaal nog niet genoeg zijn, heeft het festival ook nog een aantal andere activiteiten georganiseerd om je energie kwijt te kunnen. Ben je al dat beuken even zat dan kan je een ritje maken in de Octopus, 180⁰ Twister, zweefmolen of gewoon in de Speeltuin. En mocht je dan eindelijk uitgeput raken, zijn er genoeg hangmatten waar je in kan gaan liggen om uit te rusten.

De line-up was, naar mijn mening, fenomenaal. Onze dag begon met de knallende binnenkomer van Kasparov vs. Amada, om zo verder het terrein te verkennen. Na hier en daar een optreden mee gepikt te hebben, zijn we de rest van de middag bij de Extreme DARKNESS beland. Hier hebben we de volledige set van zowel The Sickest Squad, GPF Live en SEFA beukend staan weg dansen.

Ondertussen had moedernatuur zich van haar beste kant laten zien en begon de zon te schijnen. Nu het later op de middag was viel het mij op dat het, in vergelijking met andere uitverkochte festivals, nog goed te doen was qua drukte. Nergens was de wachtrij te lang en alles had een goede doorloop. De avond heb ik met vrienden in de Ravezone gestaan bij N-Vitral en Deadly Guns, waarna ik in mijn eentje, toch nog even, bij The Destroyer in Noisekick’s Terrordrang ben gaan kijken. Om vervolgens weer terug te gaan naar de Ravezone aangezien, DR. Peacock als klap op de vuurpijl deze stage afsloot.

Na dit optreden stond mijn stappenteller al zo hoog dat het een nieuw record was en dan was de eindshow pas net begonnen. Partyraiser heeft de afsluitende set gedraaid van dit enorme spektakel met een vuurwerkshow om het weer af te leren tot volgend jaar. Helaas was dit het eind van een onwijs goed festival en een prachtige dag. Met de stappenteller op 49.949 stappen, 55,36 kilometer en 3303 verbrande calorieën, kon ik zeggen dat ik dit een geslaagd feest vond en zeker voor herhaling vatbaar. Ook staat dit festival, met vlag en wimpel, in mijn top 3 beste festivals OOIT bezocht. En dan was het voor mij echt tijd om iedereen weer veilig thuis te brengen.

Cheyenne