Report: Pinkpop 2017

Pinkpop; ik denk wel hét bekendste festival van Nederland. In een klein dorpje in Limburg begint het één weekend per jaar een beetje te leven. Dit jaar was dat op 3, 4 en 5 juni. Over het weer was over het algemeen weinig slechts te zeggen, de kou van zaterdag werd een beetje goed gemaakt door de zon die op maandag verscheen. Ik was er één keer eerder geweest een aantal jaar geleden. In mijn gedachten was Pinkpop een groot grasveld met twee podia en een tent die omgeven was door eettentjes. Weinig sfeer en het ging puur om de artiesten. Toen ik zaterdagmiddag aankwam op Pinkpop bleken mijn gedachten fout te zijn. Inderdaad een groot grasveld dat omgeven werd door eettentjes, maar er was meer. Zo was ik bijvoorbeeld vaak te vinden in de kalmaanlaan; de natuurlijke habitat voor hipsters. Er stonden leuke eettentjes met lekker eten; mijn favoriet was de mini-caravan waarop met grote koeienletters ‘ZOET’ stond, ze verkochten zeezout brownie, carrot cake en pindakaas cheesecake. Die laatste was mijn vaste snack elke dag. Ook was er in de kalmaanlaan een expositie van de foto’s van Henk Schiffmacher. Leuk voer voor de cultuurhippies. Wat me opviel was dat ik slechts één bar kon vinden die wijn verkocht. Biologische wijn, dat dan weer wel.

Pinkpop zou Pinkpop niet zijn zonder een paar leuke artiesten. Die waren er zeker. Justin Bieber, de meest opvallende van dit jaar. Zaterdag avond vlak na de enorme stortbui. Bij de eerste paar nummers kreeg ik het idee dat hij aan het playbacken was, maar toen hij akoestische nummers ging doen met alleen hem en zijn gitaar wist ik dat dát wel echt was. Leuke muziek en gewoon goed gezongen. Het hoogtepunt van Pinkpop voor mij was de act die na Justin Bieber kwam; Martin Garrix. Zoals gewoonlijk weet hij het publiek zelfs na een lange eerste dag nog volledig mee te nemen in zijn muziek. Goede interactie met fantastische muziek. Een andere hele vette act vond ik Gavin James, een artiest die ik nog niet eerder had gezien, maar wauw wat heeft die man een fantastische stem! Clean Bandit deed me een beetje denken aan de Nederlandse O’Gene. Meerdere vrouwen met leuke stemmen die een leuk optreden neerzetten. Een andere opvallende artiest vond ik Sean Paul, waar ik ook even een kijkje heb genomen. Ik zag twee opvallende dingen hier; Sean Paul die een cd’tje opzette met een aantal bekende nummers waar hij tussendoor ging praten en een veld vol babyboomers die hier hun tweede jeugd beleefde.Bij Greenday werd ik voornamelijk afgeleid door het knalblauwe haar van de drummer, maar hoewel ik niet echt van die muziek ben heb ik me toch goed vermaakt tijdens hun optreden. De derde headliner Kings of Leon heb ik niet meer gezien, toen zat ik in de auto terug naar het verre Oosten, maar als ik de media mag geloven heb ik niks gemist.

Zoë Otten