Report: PITCH Festival 2017

Afgelopen zaterdag was het weer die dag van het jaar: PITCH Festival. Normaal gesproken één van de betere feestjes voor de liefhebbers van een mix van soul, hip hop, r&b en electronic. We gingen dan ook vol verwachting op pad.

Anders dan voorgaande jaren was het deze keer geen weekender, maar een ééndaags festival. Ook was de locatie nieuw; dit jaar vond de entourage plaats op de NDSM werf in Amsterdam-Noord. Doordat er vier stages waren, was het eenvoudig om het overzicht te bewaren, en kon je op je gemak overal een kijkje nemen. Een prima alternatief dus voor het Westergas terrein.

Vergezeld met ons eerste biertje liepen we de zogenaamde ‘PIP’ venue binnen. Deze plek had wel iets weg van een warme doorzichtige kas waarin de temperatuur flink kon oplopen, zo bleek later. Maar dat mocht de pret niet drukken. We werden direct meegesleept door de ruige beats van Palmbomen & Betonkunst, een Nederlands dj-duo. De harde bass en melodische vocals zette direct de toon voor een goed begin van een mooie festivaldag.

Wat volgde was een welkome bijdrage van de weergoden. Het zonnetje brak eindelijk door. De dj’s omringd door kleurrijke fauna boven de draaitafel en een frivool gekleed publiek leverden een heerlijk tafereel op. Een lekkere start van de middag.

Ons tweede biertje hebben we verorberd aan the waterside, oftewel bij de stage van Pllek. Heerlijk om in de open lucht met een verfrissend windje even op adem te komen van de klamme binnenomgeving van de ‘ PIP’. De aangelegde zandvlakte en Desperado bars zorgden ervoor dat je je even in zonnige buitenlandse sferen waande.

Het was niemand minder dan Sadar Bahar die op dat moment achter de draaitafel plaatsnam. Voor wie ‘m niet kent; dit is een grote meneer op dit moment, op het gebied van soulmuziek verweven met elektronische beats. De sfeer was in twee woord laid back te noemen. Hij had een fijne set met veel muzikale en vrolijke Afro American zangstemmen, die werden afgewisseld met trompet- en pianosolo’s. Vrolijke feestvierders genietend van de discobeats, en een uitzicht over ’t IJ leverde een uniek plaatje op.

Tot slot hadden we een artiest die we hoog op ons lijstje hadden staan. De 21-jarige Alex Crossan uit Engeland, beter bekend als Mura Masa. Zijn stijl is het best te omschrijven als een mengelmoes van hip hop, dance, pop en electronic. Hij sloot het festival van negen tot elf af bij de Main stage. Het optreden was geslaagd: zijn grote hits zoals What if I go, Lovesick, en Firefly zorgden voor heerlijke meezingers waarop het publiek lekker uit hun dak ging. Ook zijn minder bekende nummers werden goed ontvangen.

Tot slot nog een paar constateringen van mijn kant:

+ Weinig rijen voor het halen van een biertje of het aanschaffen van een kluisje.
+ Het geluid was (bijna) overal van goede kwaliteit. Een must voor de aanwezigheid van deze topartiesten. Hen wil je niet tekortdoen.
+ Gratis naar de WC.
– Geen kraan bij de WC’s. Where’s the hygiene?
– Het geluid in de ‘TENT’ was een tikkeltje zacht, wat de uit Seattle afkomstige dj genaamd Sango tenietdeed. Erg zonde!

Al met al kan ik zeggen dat het dit jaar aan de organisatie en de line-up dus zeker niet aan goede voorbereidingen en fijne sets ontbrak. Ze hebben de verwachting van mij, maar waarschijnlijk van veel meer PITCH-gangers wederom waargemaakt.

Ik ben dus volgend jaar zeker weer van de partij. Hopelijk jij ook?!

Caspar