Report: STRAF_WERK 2018

Ook in 2018 keerde STRAF_WERK Festival weer terug naar misschien wel de mooiste locatie van festivalhoofdstad Amsterdam: Blijburg aan Zee. Over 5 zomers gedecoreerde stages werd een gevarieerde line-up van techno en house DJ’s gepresenteerd. De voetjes in het zand, een fris biertje, muzikaal hoogstaande line-up en goed gezelschap maakte het tot een heerlijke zomerse festivaldag.

Een festival op Blijburg vraagt wel om een zonnige zomerdag, en de dagen voorafgaand aan straf_werk worden de weerkaarten dan ook hoopvol gadegeslagen. Op de festivaldag zelf is het weer een beetje ‘meh’, maar de verwachtte regenbuien blijven uit. Opvallend veel bezoekers komen van buiten de hoofdstad en arriveren op het uitverkochte festival met de verschillende partybussen. Een grote optocht aan mensen arriveert zo bij de poorten van het festival, waarna de menigte zich razendsnel weer verspreid over de 5 mainstages. Vanaf de Mainstage, ‘The Big Three’, kan je een blik werpen op alle andere toevluchtsoorden daaromheen. Het hoppen van stage naar stage word hierdoor dan ook lang niet zo tijdrovend en vervelend als bij andere festivals.

Picture by ©KIRSTENVANSANTEN

Muzikaal gezien zijn er ups en downs deze zaterdag. Canadese B.Traits kan niet verrassen, en is ondanks de ondersteuning van prachtige visuals weinig onderscheidend. Een groot contrast met Alan Fitzpatrick. Nieuwsgierige luisteraars worden als het ware richting ‘the Hideout’ getrokken. Nummer na nummer klinkt er zeer dansbare techno uit het funktion one geluidssysteem. Het volume wordt ook opengedraaid waardoor de voorheen galmende tent plots in een kleine techno-tempo veranderd is.

Op de mainstage draait Kölsch, een artiest waarvan je bijna kan verwachten dat hij ondertussen de Nederlandse taal eigen heeft gemaakt, zo vaak staat hij op Nederlandse festivals. Het is doorgaans mogelijk om over de set van Kölsch een verslag op zich te schrijven. Deze zaterdag vraag je je vooral af waar de ongenuanceerde tijd van ‘opa’ en ‘oma’ (originele nummers uit 2013 red.) gebleven is. Puur commerciële bijna trance-achtige house klinkt uit de speakers. Het lijkt niet uit te maken, het publiek smult ervan. Als bruggenbouwer richting de avond brengt Maya Jane Cole op ‘The Viewpoint’ verlichting voor de house-liefhebbers. Kiezen uit de afsluiters op de stages is echter lastig. Bij de prachtige ‘the Dome’ stage is een Amsterdams onderonsje bezig. Ondanks dat het bomvol is zorgt de sfeer en de chicago sound in de set van Prunk en Chris Stussy dat de avond voelt als een gezellig, feestelijk en intiem huisfeestje. Voor de technoliefhebbers bestaat er de keuze uit Maceo Plex en Joris Voorn, mocht de zomerse house van Solomun je niet genoeg voldoening geven.

Meer dan eens denk je deze zaterdag, kon ik hier maar een foto van maken. Het prachtige uitzicht over het Ijmeer, gelikte visuals, zomerse aankleding en vooral kleurrijke publiek maken het festival een plaatje. Toch lijken er bijna geen fotografen te spotten, alsof het stukje geluk vandaag alleen voor de voorbestemden is.

Picture by ©KIRSTENVANSANTEN