Report: We love the 90’s Goffertpark Nijmegen 2018

Zaterdag 25 augustus 2018 vond de 8^e editie plaats van het Nijmeegse outdoor festival We love the 90’s. In het Goffertpark stonden twee podia en een diverse line-up klaar om 30.000 bezoekers los te laten gaan op de hits van toen.

Entree, binnenkomst en het terrein
Er reden pendelbussen vanaf het Centraal station Nijmegen heen en weer, aan fietsenstallingen was geen gebrek en de bewegwijzering naar de parkeerplaats was duidelijk aangegeven. Echter vonden de meesten een gratis plekje voor hun auto in de nabije buurt. Binnenkomen verliep soepel en ook bij de bonnenverkoop, het huren van een kluisje en de bar werd je snel geholpen. Het hier en daar wat te jong ogend personeel had moeite met het inventariseren van de bonnetjes. De ‘halve’ eenheden die gedrukt waren op ‘hele’ bonnetjes zorgde bij hen en de bezoekers voor de nodige verwarring. Het aanbod bij de bar was redelijk schaars. Waar alcoholvrij bier tegenwoordig niet meer weg te denken is op de festivals, was frisdrank het enige dat ‘de bob’ kon drinken.

Omdat men op een lege maag moeilijk kan dansen en stampen vonden vele de weg naar de eetkraampjes die verspreid stonden over het terrein. Surinaams, Grieks, maar ook een ‘gewone’ puntzak friet of Swirl ijscoupe kon de honger stillen. Over de prijs kwaliteit verhouding was niet elke bezoeker het eens. Wie opzoek was naar meer uitdaging koos voor een ritje in de zweefmolen of bezocht de henna tattoo en piercing stand.

Na een zomer vol zon hadden de weergoden het de organisatie helaas niet gegund om het ook vandaag droog te laten. Er waren de nodige voorbereidingen getroffen waardoor de bezoekers hun zichzelf droog konden houden – houtsnippers op het gras, extra tentzeilen, gratis poncho’s uitgedeeld door het barpersoneel –. Tijdens de momenten van schuilen werd de stemming er niet minder om. Bij het zien van een regenboog boven de Mainstage werd ‘somewhere over the rainbow’ luidkeels onder het tenzeil ingezet. Sommige trotseerde liever de regendruppels en stampte hun voeten wild op de inmiddels toch wel modderige grond.

Optredens
De hits van Nakatomi werden door de bezoekers in de Hakkuh tent meegezongen alsof ze nog dagelijks op de radio te horen zijn. Dreamteam zorgde voor stevigere beats waarbij de meeste wat meer ruimte om zich heen op de dansvloer creëerde. Zoals een zonnestraal tussen de wolken af en toe buiten het terrein verlichtte, zorgde de lichtshows in de Hakkuh tent voor een special effect.

Op de Mainstage was er eveneens plek voor helden van vroeger. Door de nummers van Mental Theo en Charly Lownoise reikte de sfeer naar een hoger punt. Het nummer ‘Your smile’ zorgde net als toen ook voor nu een glimlach op ieders gezicht. Aqua zorgde daarentegen voor een wat minder spectaculair optreden. Het was direct te merken dat ‘Barby girl’ vrijwel het enige bekend nummer is, omdat de rest van hun repertoire niet werd meegezongen of zorgde voor dat ‘oh ja, dat lied was cool!’ gevoel.
Toen de zon ons echt verlaten had en de bijna volle maan zich verscholen hield achter grijze wolken, wisten de Party Animals ervoor te zorgen dat jong en oud met plezier de handjes in de lucht stak.

Paul Elstak draaide de volumeknop nog wat hoger en de Nikes ontkwamen nu niet meer aan de modderspetters. Met ‘Make me love u more’ opvolgend door harde beats tussen het nummer ‘Zeven dagen lang’ maakte hij er een knallende afsluiter van. Opnieuw laten de gouwe ouwe zien dat de muziek van toen nog altijd voor een prachtig feestje kan zorgen.

Conclusie
Voor wie zich een dag wil wanen in de sferen van de 90’s is een bezoek aan dit festival de moeite waard. Over het eet- en drinkaanbod valt te twisten, maar met enkele optredens van hoger niveau zit de sfeer er tot aan het eind goed in. Uiteindelijk is het vooral de muziek die je nog lang na laat genieten.