Report: Amsterdam Open Air 2018

Weken van tevoren werd Piet Paulusma in de gaten gehouden, outfits hingen al maanden, gladgestreken, klaar in de kast en glitters en sparkels waren er, in alle kleuren, in overvloed. Want yes, het afgelopen weekend was het dan éindelijk zo ver. Na tig slapeloze nachten was daar het weekend der weekenden. Het feest in onze bruisende hoofdstad. Het feest waar iedereen er fabolous en tip top gedressed bijliep. Het feest waar je hele instastory mee vol gebombardeerd werd. Het feest waar voor ieder muziekgenre een andere stage was opgebouwd. Dames en heren, op zaterdag 2 en zondag 3 juni vond hét festival plaats: Amsterdam Open Air. 

Zaterdag

Zaterdagmiddag; het was zover. Het zonnetje kwam moeilijk door maar dat mocht de pret absoluut niet drukken. Het leek wel spitsuur want met metro 50 gingen volgens mij alle festivalgangers richting Gaasperplas. Het hele station stond vol met op en top geklede feestgangers met bloemenjurkjes, bikerboots, croptops en desondanks de zon niet scheen; met snelle planga’s. Het was niet ver lopen naar het park en eenmaal aangekomen voelde je al de heerlijke vibe. In de verte hoorde we Jonna Fraser op de Mainstage zingen, dus we wisten niet hoe snel we daar moesten komen. Normaal gesproken sta je het eerste halfuur dat je het festivalterrein bezoekt, in de rij om muntjes te kopen. Maar dat was nu verleden tijd. Op Amsterdam Open Air kon je gewoon met je pinpas betalen. De meningen over dit betaalsysteem waren verdeeld, maar hier laten meer over.

Als een speer sprintte we naar de Main waar Jonna Fraser stond te schitteren met zijn hits. ‘Do or Die’ en ‘Ik Kan Je Niet Laten Gaan’ galmden door de speakers en het hele terrein ging los. En dat was nog maar het begin van deze feestelijke dag. Zoals we in het begin al zeiden was er voor ieder muziekgenre een specifieke stage. En dat betekent: voor ieder wat wils. Vooraan, wanneer je het festivalterrein betrad, stond de stage Daily Paper. Perfect voor mij en de andere R&B, hip-hop en dancehall liefhebbers onder ons. Wanneer je verder door liep en het bruggetje overstak kwam je op de immens grote Mainstage terecht. Hier werden R&B-zangers, zoals Jonna tot house dj’s met elkaar afgewisseld. Want ook Boys Noize en Girls loves DJs zetten hier de tent op zijn kop. Wanneer je nog verder door liep (ja, mensen het park is maar liefst 166 ha groot) kwam je bij de foodtentjes terecht. Want ook hiervan was er een groot aanbod. Van vers gebakken frietjes en pizza’s tot een poke bowl en gezonde smoothies. Even bijkomen op de chill bankjes, die ze bij de foodtrucks hadden neergezet, hoort er ook bij. Om vervolgens een fotoshoot te houden op het bed dat Max Brown Hotels op het terrein had gezet. Want qua versieringen is Amsterdam Open Air wel de baas der bazen. Naast het toffe bed waren er op ieder hoekje prachtige bloemen en versiersels geplaatst waar elke meid een fotoshoot hield. En dan heb ik het nog niet gehad over de bomen die vol hingen met grote, gekleurde AOA letters, waar ook daar hield iedere meid, ja je je raad het al, een fotoshoot. Over fotoshoots en versieringen gesproken; de outfits van de festivalgangers zijn toch een complimentje waard. Iedereen had zijn beste setje uit de kast getrokken. Van glitterpakjes, panterprintjes tot glitters op de gezichten en zelf op baarden. Want glitter, dat was, zo te zien, de trend op AOA. Benieuwd naar de toffe outfits? Hier hebben we een speciaal stukje over geschreven.

Waar waren we? Oja, de stages. Want achter alle food tentjes waren er namelijk nóg meer stages. Nog meer muziek. Nog meer tenten. Nog meer feestende mensen. Bij STRAF_WERK en nghtdvsn draaiden ze, yes jullie raden het al; techno. Met artiesten als De Sluwe Vos, George Fitzgerald en DJ Tennis ging ook hier het dak er helemaal vanaf. In de avond stond er bij Daily Paper een set van Bizzey op de planning en daar moest ik vastberaden bij zijn. Met de hits: ‘Traag’, ‘Badman Ollo’ en ‘JA!’ door de speakers stond de hele tent in vuur en vlam. Iedereen showden zijn beste dancemoves en na een heerlijke set werd het hoog nodig tijd voor wat verkoeling. En wat heb je daarvoor nodig? Juist, biertjes. Bars waren er in overvloed op het terrein. Je stond daarom ook niet lang in de rij voordat je een drankje had. De drankjes, waar genoeg keus uit was; van biertjes, ice-thee green tot wodka-redbull, werden serveert in bekertjes die je voor 1 euro kon inslaan. Geen plastic meer voor Amsterdam Open Air, want ook dit festival werkt mee aan een beter milieu.

Na vele dansjes, drankjes, wat frietjes en een uitgebreide fotoshoot, was het einde in zicht. De zaterdag zat er helaas op, maar voor vele was er de volgende dag nog een feestje in aantocht. Op de zondag ging het festival gewoon weer door en Festival Fans reporter Bram was hierbij aanwezig.

Zondag

Waar Sien dus vooral aanwezig was bij de hip-hop, urban en latin stages zocht ik meer de house en techno kant van het festival op. Dit was op de zondag vooral te vinden bij de Mainstage, STRAF_WERK, Cartel en de techno tent die gehost werd door Juan Sanchez. Deze held sloot zelf de tent af, maar hierover later meer. Zelf nog niet op AoA of de Gaasperplas geweest, maar na al die goede verhalen moest er dit jaar sowieso een bezoekje gebracht worden.

Naast bovengenoemde stages hadden op zondag ook Fiesta Macumba, Afrolosjes, Slapfunk een eigen area. Voor ieder wat wils dus, en dat was ook te zien aan het het publiek: zeer divers. Bij binnenkomst liepen we langs de Main waar Ronnie Flex aan het optreden was, het leek wel of alle festival bezoekers zich hier hadden verzameld zo druk was het. We vervolgden onze weg naar de enigszins verdekte stage gehost door STRAF_WERK. In de volle zon zorgden Chris Stussy b2b Prunk hier voor heerlijke beats. Later traden hier ook nog Damian Lazarus en Matador op en Hot Since 82 sloot af.

Terugkomend op het nieuwe betaal- / duurzame beleid rond de plastic & hard cups , hier waren de meningen over verdeeld. Natuurlijk zal iedereen het over eens zijn dat hoe schoner het terrein, en hoe minder plastic: hoe beter. Maar het lijkt er op dat veel bezoekers hier nog te veel last van hebben. Je kon dit jaar dus betalen met je pinpas. Dit scheelt het halen van muntjes, maar barmedewerkers doen er wel langer over om de betaling te voltooien. Persoonlijk vind ik de muntjes een beter systeem omdat je zo drankjes makkelijk kan delen met je vrienden en je beter zicht hebt op je uitgaven. Maar volgens onze poll op Insta wordt pinnen geprefereerd.

Anyway, bij AoA dit jaar dus geen plastic bekers, maar hard cups. Bij je eerste beker betaalde je daar €1 extra voor. Een biertje kostte aan het begin dus €3 plus €1 toeslag = €4. Aan het eind van de dag kon je de overgebleven beker dan inwisselen voor een muntje waarmee je toegang hebt tot een loterij met prijzen variërend van een weekendticket voor volgend jaar tot een t-shirt. Een schoon en duurzaam beleid, top! Maar er zitten nog wel wat haken en ogen aan. Je loopt letterlijk de hele dag met een beker rond. Je kunt ze alsnog op de grond gooien (wat op het einde van de dag veel gebeurde), maar dan wordt het wel erg duur. De drankprijzen waren namelijk al niet goedkoop. Een rekensommetje: je haalt 4 biertjes voor 2 personen, kosten €16. Je zit hierna met 4 bekers (€4 statiegeld) maar wilt vervolgens maar 2 biertjes bestellen, niet handig. Het systeem is gewoon nog niet goed geoptimaliseerd en de bezoeker betaalt nu extra voor het duurzame beleid.

Genoeg gezeik over geld en duurzaamheid, tijd om te dansen. We vervolgden onze weg naar de Mainstage waar Benny Rodrigues samen met Wouter S zorgden voor een lekkere sfeer. Hierna werd het tijd voor wat harders, we zochten de enige grote overdekte tent op het terrein. Het is duidelijk dat het overgrote deel van de bezoekers niet voor rauwe techno komt. Het was er namelijk niet zo druk. Maar dat kon natuurlijk ook komen door de felle zon die de hele dag scheen. Bij afsluiter Juan Sanchez himself stroomde het wel wat voller. En terecht, want het was lekker beuken geblazen de laatste uurtjes.

De goede verhalen vooraf klopten zeker, want Amsterdam Open Air is een mooi festival op een prachtige locatie. Hopelijk tot volgend jaar!

© Beeld Niels de Vries