Report: Drie dagen zweten, zingen en zweven – Best Kept Secret 2025
Dit is het verslag van reporter Sjors. Maar ook onze andere verslaggever, Abel, was erbij op BKS 2025 en bezocht wat andere artiesten. Benieuwd hoe hij het ervaren heeft? Lees dan óók zijn report.
Van tevoren was ik eerlijk gezegd wat sceptisch over de line-up. Vooral de headliners waren voor mij vooral herhalingen van shows die ik het jaar ervoor had gezien. Maar wat bleek? Dit weekend zat vol verrassingen, bijzondere optredens en veel memorabele momenten. En het was warmmmmmm…
Vrijdagavond in The Secret was het tijd voor een andere soort magie. Snapped Ankles verscheen zoals altijd in hun kenmerkende camouflagepakken en boomachtige maskers en bracht een hypnotiserende mix van post-punk, krautrock en dansbare ritmes. Geen massale moshpit, maar een cult-achtige sfeer waarin je samen met hen leek te rouwen én te vieren – alsof je midden in een bosrave zat, maar dan op de Beekse Bergen.
Vorig jaar stond >Nia Archives nog op Down The Rabbit Hole, waar de organisatie haar een plekje bij daglicht gaf. En ondanks dat ze ook daar een dijk van een show neerzette, voelde het alsof het vuur nét niet volledig kon ontvlammen. Op Best Kept Secret kreeg ze een herkansing. Dit keer op een plek en tijd die haar veel beter past: tussen middernacht en één uur in de Two. En dat was te merken. Met visuals die net zo snel flitsten als de drums rolden, pakte Nia Archives het podium vol overtuiging. Geen DJ-set waarin ze zich verstopte achter de decks, maar live vocals die ze over haar tracks heen gooide wat het heel puur maakte. Dat het volume door klagende omwonenden dit jaar wat lager stond, was te merken: je kon je net wat minder laten meeslepen door de razendsnelle breaks. Toch wist Nia met haar set de boel flink op te zwepen. Wat minder knal, maar nog steeds een orkaan van energie.
Zaterdagmiddag bracht The Floor, het creatieve bolwerk van DJ St. Paul, een paar bijzondere DJ-sets. Sef draaide er onder andere een primeur: een nieuw nummer met Froukje, maar ook eigen tracks en een diepe UK garage-beat van Joy Orbison die het publiek flink in beweging kreeg. Spinvis gaf zijn eigen nummers zoals ‘Smalfilm’ en ‘Ik Wil Alleen Maar Zwemmen’ een nieuw, elektronisch jasje, waardoor zijn poëtische wereld een verrassend dansbare dimensie kreeg. The Floor was zoals altijd een plek waar je kon ontspannen, ontdekken en dansen.
Er was vooraf nog wat discussie over Kneecap, maar zodra je het publiek bij podium ONE zag, met een zee van Palestijnse vlaggen, voelde je meteen de saamhorigheid en de gedeelde boodschap. Vrijwel elke artiest op zaterdag nam een standpunt in over Gaza, maar de show van Kneecap was het hoogtepunt van die lading. De beats waren snoeihard, de teksten vlijmscherp en de energie ongekend. Dankzij hun documentairefilm lijken de heren alleen maar meer hype te krijgen, en dat gevoel werd op het podium volledig bevestigd. De hele set was één grote moshpit en feest, echt niet normaal. En een tip: check die film, maar download ‘m liever online dan via Amazon Prime. Want, in de woorden van Kneecap zelf: “Fuck Jeff Bezos.”
Wat mij betreft was het optreden van Soulwax een van de hoogtepunten van het weekend. Hoewel ik ze tot dan toe alleen van cd’s kende, bewezen de broers Dewaele op Best Kept Secret waarom ze zijn uitgegroeid tot een echte headliner. Met drie drummers in aparte drumcellen was het een visueel en muzikaal spektakel dat bol stond van energie en precisie. Ze trapten af met ‘KracK’ en ‘Do You Want To Get Into Trouble?’, en lieten zien dat hun nieuwe album live zeker ook indruk maakt. De futuristische lichtshow en strak verlichte drumstellen maakten het plaatje compleet.
Na die spectaculaire show zette Caribou de zaterdagnacht in met een hypnotiserende set die het publiek langzaam meenam van dromerige zweverige klanken naar een warm bad van ritme en pulserende synths. Met nummers als ‘Odessa’ en ‘Can’t Do Without You’ stond de hele tent te dansen, en de nieuwe remix van ‘Sun’ was een absoluut hoogtepunt dat je zeker moet checken.
Tussen drie en vier op de zaterdagnacht van Best Kept Secret moet je met iets sterks komen. En daar was ineens Styn, als kers op de taart van een zonovergoten festivaldag. Deze veelzijdige producer en DJ is geen onbekende binnen de Nederlandse hiphopscene. Al jaren levert hij inventieve, eigenwijze beats waar kenners lyrisch van worden. En hoewel hij daar nog lang niet op uitgekeken lijkt, gooide hij het een paar jaar geleden over een andere boeg: bubbling.
De setting kon haast niet beter: Coney Island, het intieme podium dat door Skatecafe sfeervol was neergezet. Het was dringen geblazen onder het afdak. Styn zette een set neer die technisch én muzikaal retegoed in elkaar zat. Tegelijkertijd wist hij de twijfelende voorbijganger, op weg naar de tent, moeiteloos te verleiden om nog een dansje te wagen. Bubbling leeft, Styn lééft, en als het aan ons ligt is het hoog tijd dat deze sound een groter podium krijgt. Of… houden we dit feestje toch liever nog even voor onszelf?
Zondagmiddag leek alles op het festival wat langzamer te gaan, met een loom zonnetje en een relaxte sfeer. Maar daar dacht Personal Trainer anders over. Onder leiding van de energieke Willem Smit veranderden ze de TWO in een springende, feestende massa. Wat begon als een vrolijke indie-set, eindigde in een wilde uitbarsting met meerdere crowdsurfers en een ongekende vibe. Personal Trainer bewees waarom ze één van dé Nederlandse festivalacts van dit moment zijn. Ze weten je wakker te schudden en maken je weer verliefd op live muziek.
In de Two stond het Amerikaanse duo Magdalena Bay geprogrammeerd. Haar zang was loepzuiver en trok de aandacht zonder moeite. Wie even knipperde, had haar outfitwissel misschien gemist. Compleet met verschillende maskers die haar performance iets raadselachtigs meegaven. Geen grootse visuals, maar precies genoeg om de songs wat extra karakter mee te geven. Magdalena Bay leverde een show die perfect paste bij het tijdstip en de plek. Even ademhalen, zonder dat het saai werd.
De slotavond bracht misschien wel het mooiste moment van het weekend. Terwijl de vermoeidheid begon toe te slaan en de lucht langzaam oranje kleurde, nam Michael Kiwanuka het podium van ONE over. Hij bewees dat een headliner niet per se hard en bombastisch hoeft te zijn. Met prachtige uitvoeringen van ‘Love & Hate’ en het meeslepende ‘Cold Little Heart’ sloot hij het festival af op een manier die je met een brok in je keel achterliet. Geen vuurwerk, maar pure emotie.
We hebben dit weekend echt van alles meegemaakt: veel gezien, veel gedanst, en vooral veel genoten op ons eigen tempo. Het hele festival ademt ontspanning. Het terrein is overzichtelijk en sfeervol, de camping ligt prachtig tussen de bomen en aan het water. Een uitkomst bij dertig graden plus. Lekker eten, kletsen, hangen in de hangmat en natuurlijk veel dansen. Met topmuziek, leuke mensen en een goede vibe was het een weekend om niet te vergeten.
De voorverkoop voor Best Kept Secret 2026 begint al op woensdag 18 juni. Wij zitten in ieder geval klaar om direct een ticket te scoren. Hopelijk wordt het net zo’n fantastisch weekend als dit jaar… misschien alleen iets minder heet!
Geschreven door Josse van Uffelen en Sjors Timmermans
17 juni 2025