Report: Het Nest 2024
Terug naar het oude Nest
Terug naar het oude Nest, zo luidde het thema voor deze zonnige zaterdag. Nijmegen, mijn thuisbasis van vijf jaar, riep me terug. En ja hoor, het Goffertpark stond weer op me te wachten, stralend in het zonnetje, net als die oude vriend die altijd klaar staat met een koud biertje en een luisterend oor.
Met 25 graden op de thermometer en een rugzak vol goede zin, was het tijd om met vrienden en familie die oude vertrouwde paden te gaan bewandelen. Maar deze keer geen rustige wandeling of picknick op het gras – nee, deze keer doken we in een zee van feestgangers. Het podium voor van vandaag was het Goffertpark. Geen Enniessee vandaag, maar meer dan 15.000 feestende muziekliefhebbers bij Het Nest Festival.
Sfeer van ‘Het Nest’
De stages waren al een feestje op zich. Namen als De Kuul, Kooi, Koekoeksnest, Raaf, Broedplaats en Radio Overdose lieten weinig aan de verbeelding over. Zo vond je het Koekoeksnest bovenaan een berg, was de Broedplaats een knusse stage die weggestopt was in het bos en was Radio Overdose een ouderwetse hangar waar je op standje levensgevaarlijk naar keiharde technoplaten kon luisteren.
Je voelde gewoon dat het een dag zou worden waarop je je vleugels kon uitslaan. En geloof me, we hebben ze uitgeslagen – zo erg dat ik de volgende dag meer spierpijn had dan na een hele week sportschool.
Qua sfeer deed het me denken aan ‘Into the Woods‘ in Amersfoort. De aankleding was spot-on: creatief, kleurrijk, en een tikje surrealistisch. Het was alsof je in een droomwereld stapte, waar alles mag en niets moet – behalve dan losgaan op de muziek natuurlijk.
Op ontdekkingsreis
Door het aantal grote namen op de planning wisten we dat het moeilijk kiezen zou worden deze dag. Zonder plan, maar met goede moed schuifelden we door het bos naar een plekje in de zon bij Het Koekoeksnest. Mario Marini was daar net begonnen met zijn set vol funky tunes en legde daarmee de lat hoog voor zijn collega’s op de andere stages.
Na een half uurtje wilde ik toch even op ontdekkingsreis en belandde tussen het fanatiek dansende publiek bij Nene H. Met haar up tempo beats liet ze mij nog harder zweten dan de zon die inmiddels flink mijn gezicht stond te verbranden. Haar enthousiasme op het podium en de uitbundige menigte zorgden voor een sneeuwbaleffect. Binnen no-time stonden er mensen tot ver buiten de tent los te gaan. Daarna was het de beurt aan de snel rijzende Nijmeegse ster: Eva Vrijdag. In haar eigen stad draaide een heerlijke set, het leek wel of heel Nijmegen naar de Kooi was gekomen.
Overal waar ik liep, kreeg ik hetzelfde gevoel; iedereen heeft er echt zin in vandaag. Misschien was het het weer, maar vrijwel zeker waren de artiesten hier ook verantwoordelijk voor.
Culinaire Walhalla
En dan het eten! Want zeg eerlijk, je kunt niet alleen op muziek leven, toch? De rij van eetkraampjes was als een culinair walhalla: van pasta’s waar de Italianen jaloers op zouden zijn tot rotiwraps die zo lekker waren dat ik bijna een tweede ging halen (maar ja, die rij). Het was een goede balans tussen genieten en jezelf niet volledig laten gaan – de perfecte voorbereiding op een dag vol dansen.
Keuze is reuze
Iets na 8 uur, in de eerste schemering, belandden we op de broedplaats. De naam van deze stage suggereert dat er gebroed wordt op nieuwe muziek, maar Yeku liet ons weten dat zijn ei al uitgekomen was. Wat een heerlijke platen. Deze Nijmegenaar liet duidelijk weten dat hij klaar is om uit te vliegen.
En dan komt het moment dat je ergens moet gaan afsluiten. Kon iemand mij maar in zessen delen. Want op alle stages stonden namen om je vingers bij af te likken. HAAi bij Kuul, Benwal bij Kooi en Helena Hauff bij Raaf. Tsja, probeer dan maar te kiezen. Gelukkig draaiden ze allemaal 2 uurtjes en kon ik van alle smaken wat meepakken, een betere oplossing had ik niet. Met het laatste half uurtje in zicht koos ik om bij HAAi te eindigen. Nog even ultiem genieten en voor ik wist gingen stipt om 12 uur de lichten uit.
Nijmegen, het was weer ouderwets genieten! Je liet me weer heel even twijfelen waarom ik hier 8 jaar geleden ben weggegaan!
See you next year!
Geschreven door: Pim van der Heide
4 september 2024