Report: Melt 2017

Stel je voor; je benen bungelen over de rand in een hoge boomhut midden in een bosrijke omgeving. Zachte en kleurrijke lampjes zijn naast de maan het enige wat de contouren van de vriendelijke en eensgezinde mensen om je heen verlicht. Nog geen 100 meter aan je rechterzijde bevind zich een zandstrand waar er zo nu en dan een nachtelijke duik word gemaakt, dit alles onder het genot van de beste house die onze wereld rijk is. 100 Meter achter je kan het contrast niet groter zijn. IJzeren stellages van wel 30 meter hoog kleuren het industriële landschap en de metalen techno-klanken passen perfect in dit plaatje. Welkom op Melt Festival, in de ‘City of Iron’ Ferropolis.

©Stephan Flad

De reis begon voor de meesten al op woensdag of donderdag. Wij kozen ervoor om met Maximal busreizen mee te reizen, vanzelfsprekend een van de favoriete reismethoden van de Nederlanders. De reis is van begin tot eind verzorgt en af en toe werd er een rondje bier door de bus gedaan. We stapten met een gezellige groep melt-gangers in Amsterdam Zuid op. Verhalen over Melt 2016 en de niet te missen acts op Melt 2017 deden al snel de ronde. De bus bleek een uitgelezen manier om met vrienden te reizen, alle groepen zaten gezellig bij elkaar, ook wij. Na een aantal rondjes kaarten verloor een van ons de beruchte weddenschap: het ophalen van de tray met 24 halve liters Warsteiner op het festivalterrein, dit heeft later nog tot veel humor en spierpijn geleid. Rond 10 uur waren we dan eindelijk daar, en konden de tentjes opgezet worden. De pre party begon dit jaar met niemand minder dan Fatboy Slim op de Sleepless stage. De stage die ook dit jaar zijn naam weer meer dan waar maakte, de muziek bleef hier tot maandagmiddag 1200 door dreunen. Fatboy Slim was zoals verwacht een heerlijk swingende binnenkomer, house werd schaamteloos met 90’s hiphop gemixt.

Op vrijdag ging het festivalterrein zelf open, en waanden wij ons een weg tussen de verschillende stages. Net zo uiteenlopend als het festivalterrein was ook de programmering. De Mainstage ging van Glass Animals via M.I.A. naar Richie Hawtin, waarbij M.I.A. toch wel een beetje onze guilty pleasure was dit weekend. Na een bezoek aan de waanzinnig harde Recondite op technohoofdpodium ‘Big Wheel’, werd even de rust in het bos opgezocht. In dit bos hangt een zestal ouderwetse telefoons, die willekeurig met elkaar verbonden zijn. Wanneer je ‘21’ belt gaat er ergens anders in het bos een zustertelefoon rinkelen. Dit zorgt voor hilarische anonieme gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen. Zo deed een groep vrienden alsof ze de security waren, hoorden we iets over bananen in sneakers, en had Piets Pizzapaleis een geweldige dagaanbieding. – Leuk!

©Stephan Flad

Zaterdag begon iets later, in principe werd het je vergeven als je pas om 2300 het festivalterrein zou betreden. Uitrusten op het strandje op een van de prachtige vlotten, die zelfs tijdens het festival nog in aanbouw waren, leek met deze temperaturen een beter plan. Toch moet je op een internationaal festival als melt ook wel even de exotische klanken van het thuisland proeven. Zo bezochten wij afgelopen jaar de duitse band Deichkind en dit jaar verraste Bilderbuch ons met eigenlijk best wel een leuke (rock) show. Dit alles was voor velen al snel vergeten toen Herculus & love affair de bühne betrad. Acid klanken van begin tot eind met pittig geklede dansers, een top show! Bonobo sloot de mainstaige af met een live set, en dit werd door velen direct verklaard als beste set van het festival.

©Stephan Flad

Zondag stond in het teken van Die Antwoord, een show waarbij je teveel woorden nodig hebt om het bombastische spektakel in volle glorie te kunnen beschrijven. De absurde en karakteristieke show was de perfecte afsluiter voor dit weekend. De Zuid Afrikaanse Yolandi is met haar hoge stem kinderlijk schattig maar twijfelt er niet aan om zoveel mogelijk van zichzelf bloot te geven. Ninja spuwde nog net geen vuur en de show ging van hit naar hit. Met als hoogtepuntje afsluitend nummer enter the ninja, waar het confettikanon als ultieme climax een gele regen over het publiek schoot. Er was nog zoveel meer moois, maar te weinig plaats op dit A4tje.

©Stephan Flad

Onze terugreis op maandag was minder in het teken van biertjes. Maximal probeerde ons zo goed en snel mogelijk weer naar ons vertrouwde bedje te krijgen. In de bus was iedereen vooral bezig met slapen, herinneringen ophalen en dromen over tijdmachines, want wat wilden we allemaal graag dit weekend gewoon nog een keertje over doen! Melt en Maximal, Bedankt! Tot volgend jaar!